Tengt Siglufirði
að hér áður fyrr, þá voru ekki til staðlaðar reglur um hvernig tengja ætti þriggja fasa rafmótora, það er til að ákvarða hvort hjól þeirra snéri réttsælis eða ransælis, þegar rafmagni var hleypt á .
Oftar en ekki var það tilviljun hvort færiband til dæmis fór upp eða niður, það er mótorinn hreyfði færiband, stundum í öfuga stefnu sem var lagfært með því að umpóla tveim af þremur endum rafmagnsvíranna sem að mótorunum lá.
Baldur Steingrímsson rafvirkjameistari hjá SR sem var óvenju heppinn að hitta á rétta tengingu var eitt sinn spurður að, af einum nemanda sínum, hvernig hann færi að þessu þar sem engar merkingar væru til leiðbeiningar.
Baldur glotti og svaraði: Það er sko enginn vandi. Þú platar mótorinn með því að bera fyrst annan endann á tengiflötinn og svo víxlarðu fljótt yfir á hina tenginguna og festir. Þannig hittirðu á réttan snúning.
Ekki náði neminn þessu alveg og var hálf kjánalegur á svip. Hann áttaði sig ekki alveg strax á því að Baldur var að gera að gamni sínu. Baldur skírði svo fyrir nemanum að engar reglur væru til um þessi mál hvorki hjá framleiðendum mótora né þeim sem tengdu þá en það væri lengi búið að ræða um að samræma reglur og gera þær alþjóðlegar, sem nokkrum árum síðar voru lögleiddar.
Steingrímur