Jón Þorsteinsson sjó

Jón Þorsteinsson sjómaður, verkstjóri.

mbl. 29.MAÍ 2010

Jón Þorsteinsson var fæddur á Siglufirði 10. júní 1940. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð 20. maí 2010.

Jón var sonur hjónanna Kristín M Aðalbjörnsdóttir húsmóður og verkakonu frá Steinaflötum á Siglufirði, f. 17. október 1919, og Þorsteinn Einarsson sjómaður og verkamanns, f. 3. maí 1908, d. 29. júlí1987. Jón var elstur þriggja bræðra.

Bræður hans eru

Björn Þorsteinsson, f. 1943, og
Eyþór Þorsteinsson, f. 1946.

Jón hóf snemma búskap með fyrrv. konu sinni Elíngunnur Birgisdóttir, dóttir Birgirs Runólfssonar og Margrét Pálsdóttir frá Siglufirði.

Jón Þorsteinsson sjómaður - Ljósmyndari ókunnur

Jón og Elíngunnur, giftust árið 1962 og eignuðust fjögur börn saman. Börn þeirra eru:

1) Gunnar Þór Jónsson, f. 1960.
2) Anna Kristín Jónsdóttir, f. 1963,
dóttir hennar er
Guðbjörg Ellý Gústafsdóttir, maður hennar er Egill Sveinsson og dóttir hans er Áslaug Guðrún Egilsdóttir.
3) Sólrún Helga Jónsdóttir, f. 1965.Fyrrverandi eiginmaður hennar er Sigurður O Sigurðsson,
synir þeirra eru
Davíð, f. 1988, og
Jón Ragnar, f. 1998.
4) Margrét Hjördís Jónsdóttir, f. 1971,sambýlismaður hennar er Richefeu Olivier og
sonur þeirra er
Alexander Örn, f. 2000.

Jón Þorsteinsson eignaðist dóttur í Vestmannaeyjum
sem er

Bylgja Eyhlíð Jónsdóttir, f. 1966, sambýlismaður hennar er Jósep Jóhannesson,

dóttir hennar frá fyrri sambúð er

Íris Arna,
Dætur Bylgju og Jóseps eru5) Sumarliði Þór Jónsson, f. 1976, kona hans er Unnur Jóna Guðbjörnsdóttir, f. 1980, dóttir hennar er

Thelma Sif
María Guðrún.
Jón var um tíma í sambúð með Arndísi Sumarliðadóttur. Eignuðust þau einn son saman,sem er:

Bryndís Una Hjartardóttir, f. 2003.

Dætur hans úr fyrri sambúðum eru

Helga Rún, f. 1999, og

Sara Mist, f. 2003.

Og saman eiga þau

Mikael Mána, f. 2009.

Jón hóf sambúð 1980 með Kolbrúnu Ámundadóttur, d. 1991.

Þau áttu saman

6) Aðalheiður Íris, f. 1982, d. 1985.

Kolbrún átti fyrir dóttur,

Helga Valdís Jensdóttir Andersen, f. 1975. Maður hennar er Elmar Þ Magnússon og

börn þeirra eru

Alex Breki,

Aron Máni

Kolbrún Líf.

Jón Þorsteinsson ólst upp á Siglufirði og starfaði sem sjómaður og netamaður fyrri part ævinnar. Ungur hóf hann sjómennsku á togurunum Elliða og Hafliða frá Siglufirði, síðar á síðutogurunum frá Akureyri. Jón fór í fiskvinnsluskólann og lauk þaðan námi árið 1980.

Hann vann ýmis störf samhliða námi og sinnti verkstjórn í litlum útgerðum á sumrin víðsvegar um landið, s.s. í Sandgerði, Grundarfirði, Þórshöfn og Vogum á Vatnsleysuströnd.

Árið 1984 tók hann við verkstjórn hjá hraðfrystihúsinu Skildi á Sauðárkróki og var þar í 10 ár. Þá fór hann á frystitogara sem gæðaeftirlitsmaður og sinnti ýmsum öðrum störfum þar til hann veikist árið 1999, eftir það hefur hann meira og minna verið sjúklingur og dvaldist síðastliðið ár á dvalarheimilinu Sunnuhlíð Kópavogi þar sem hann lést á sjötugasta aldursári eftir margra ára veikindi. Jón var mikill skíðamaður á yngri árum og þótti mjög liðtækur dansari.

Hann var hörkuduglegur til vinnu og mikill nákvæmnismaður og hlaut hann viðurkenningu þegar hann starfaði sem yfirverkstjóri hjá Hraðfrystihúsinu Skildi Sauðárkróki, fyrir gæðaframleiðslu árið 1986-1987.

Útför Jóns var gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík 28. maí 2010.

Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka þinn engil,
svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)

Elsku Summi, Solla, Magga, Stína og fjölskyldur,
megi Guð vera með ykkur í gegnum þessa erfiðu tíma.
Þórunn Ester, Arndís og Sturla.
------------------------------------------------

Morgunblaðið - 16. júní 2010

Jón Þorsteinsson var fæddur á Siglufirði 10. júní 1940. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð 20. maí 2010. Útför Jóns var gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík 28. maí 2010.

Jón Þorsteinsson var fæddur togarajaxl. Hann var munstraður á togarann Elliða frá Siglufirði 7. maí 1958, þá tæplega sautján ára, á „1/2 kaupi og 1/2 premíu“ eins og það er orðað í lögskráningarbók skipsins. Togaralífið heillaði piltinn og með herkju og þrautseigju tókst honum að komast í fremstu röð togarajaxlanna, sem voru einskonar lordar sjávarins á þeim tíma. Þeirra líf snerist um að koma sem mestum fiski niður í lestar togarana á sem skemmstum tíma.

Jóhannes úr Kötlum lýsir þessum mönnum svo:

Þeir ganga fram með gulan hatt
og gulan stakk að hlíf.
Og stríðið hefst, - nú býðst þeim bratt.
Ein blóðug skorpa: hausað, flatt,
sem títt sé teflt um líf. -
Og litlir geislar loga glatt
og leika um fisk og hníf.

En það þurfti líka að halda við veiðarfærum togaranna, trollunum, og það voru engir aukvisar sem kunnu að bæta trollnetið, splæsa togvírana og aðra víra og tóg sem til þurfti. Jón var fljótur að tileinka sér þessi vinnubrögð og það stúss sem trollunum fylgdi. Þau komu ekki alltaf klár upp úr hafinu.

Snúin og undin og slitin og rifin og stundum slitnaði allt draslið aftan úr og þá þurfti menn sem kunnu til verka við að fixa nýtt troll. Jón tók hið minna stýrimannspróf á Ísafirði árið 1963 og nýttist það honum vel í starfi. Síðar fór hann í land, gerðist verkstjóri í frystihúsi eftir að hafa aflað sér menntunar til slíkra starfa. Í desember sl. hittumst við nokkrir fyrrum skipsfélagar af síðutogaranum Hafliða SI 2 frá Siglufirði og áttum góða kvöldstund við söng og spil, góðan mat og enn betri sögur.

Jón var þar á meðal okkar og reytti af sér gamansögurnar, eins og hans var von og vísa. Nú er Jón horfinn á aðrar slóðir og víst að hans verður sárt saknað hérna megin. Hann hefur eflaust verið munstraður á eitthvert himnaskipið og á því vel við að vitna aftur í Jóhannes úr Kötlum:

Að stafni greiðir hafmey hár,
svo hvítt og mjúkt sem ull.
Hér rætast engar illar spár,
- á alla vegu kvikur sjár
og varpan fleytifull,
um þiljur flæðir þorskur grár,
hið þráða Íslandsgull.

Hvíldu í friði, vinur. Fyrir hönd fyrrverandi skipsfélaga á Hafliða SI 2,
Kristján S. Elíasson.