Hans Þorvaldsson | sk2102.com

Tengt Siglufirði

Hans Jón Þorvaldsson

Hans Þorvaldsson fæddist á Siglufirði 30. ágúst 1933. Hansi lést á sjúkradeild Heilbrigðisstofnunar Norðurlands á Siglufirði 13. júlí 2019.

Foreldrar hans voru
Þorvaldur Þorleifsson skipstjóri frá Grund á Siglufirði og Líney Elíasdóttir húsfreyja frá Krosseyri við Arnarfjörð og var Hans elstur þriggja barna þeirra.

Hin eru:

Guðný Soffía Þorvaldsdóttir, f. 1934, d. 2004, og
Elías Ævar Þorvalsdsson, f. 1948.

Hansi, eins og hann var yfirleitt alltaf kallaður, vann mikið á sjó, bæði á togurum og á línu- og netabátum. Þá vann hann á árum áður í sementsverksmiðjunni á Akranesi um tíma og á Keflavíkurflugvelli. Hansi bjó næstum alla sína ævi á Siglufirði með viðkomu á Ólafsfirði um tíma.

Hans Þorvaldsson

Fyrri eiginkona Hansa var Erna Jakobína Gestsdóttir. Þau gengu í hjónaband 30. ágúst 1957.
Synir þeirra eru:

Þorvaldur Stefán Hanson, f. 10. maí 1957,
Gestur Hansson, f. 3. ágúst 1958, og
Gunnar Hansson, f. 17. febrúar 1960, en hann lést af slysförum 16. júní 1966.

Hansi og Erna skildu. Seinni eiginkona hans var Hjördís Aðalsteinsdóttir, d. 31. október 2000.

Þau gengu í hjónaband 3. maí 1975. Synir þeirra eru tveir,

Heimir Gunnar Hansson, f. 17. febrúar 1975, og
Valur Freyr Hansson, f. 16. júlí 1979.

Hjördís átti með fyrri eiginmanni sínum, Arnar Ólafsson, þau:

Bergþóra Arnarsdóttir f. 8. febrúar 1962,
Aðalstein Þór Arnarson, f, 7. júlí 1963, og
Anna Arnarsdóttir, f. 5. október 1967, og með Karl Haraldur Bjarnason, soninn
Bjarni Bjarkan Arnarsson, f. 20. mars 1971.

Hansi var af þeirri kynslóð þar sem mestur tími fór í vinnu og færri stundir voru til tómstundastarfa. Þó lék hann á harmonikku, einkum á sínum yngri árum, en fyrir kom að hann gripi í hana, þá einkum á tyllidögum.
Kenndi meira að segja bróður sínum honum Elías Þorvaldsson að spila, gaf honum líka fyrstu harmonikkuna.

Afkomendur hans eru 55 talsins.

Útför Hansa fór fram frá Siglufjarðarkirkju hinn 20. júlí 2019.
----------------------------------------------

Kallið er komið, það er komið að leiðarlokum. Afi minn hann Hans Jón Þorvaldsson hefur kvatt þessa jarðvist. Ég er nokkuð viss um að hann hafi kvatt okkur viss í sinni sök, þótt erfitt sé fyrir okkur sem horfum á eftir honum að kveðja. Allt á sér upphaf og endi, þó svo í minningum úr bernsku hafi Hansi afi alltaf verið eins, með skegg, gleraugu og í köflóttri skyrtu. Það fór ekki mikið fyrir honum og vildi hann ekki láta mikið fyrir sér hafa. Hann var rólegur maður að eðlisfari, spakur, flinkur í höndunum og fróður. Nýtti sér nýjustu tækni og fylgdist því vel með hvað var að gerast í heiminum.

Ég fékk nafnið Jón í vöggugjöf í höfuðið á afa, þrátt fyrir að hann hafi ekki notað það mikið þá ber ég það með stolti, er ég þess einnig fullviss að ég hafi erft fleira frá honum því þrjóskur var hann líka.

Þegar ég lít um öxl og rifja upp minningarnar um afa eru mér kærastar samverustundirnar sem við áttum þegar afi og Hjördís amma bjuggu rétt hjá okkur á Hverfisgötunni á Siglufirði, en samgangur var þá mikill. Eftir að Hjördís amma dó minnkaði samgangurinn og ég flutti burt og fór í nám. Ég hugsa oft að ég hefði átt að vera duglegri að rækta sambandið en er þó þakklátur fyrir þær minningar sem ég á, þær ylja.

Hvíldu í friði elsku afi minn, núna eruð þið Hjördís amma sameinuð á ný.

En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.

(Höf. ók.)

Elsku pabbi minn, Þorvaldur, Heimir og Valur, ég sendi ykkur og fjölskyldum mínar innilegu samúðarkveðjur á þessum erfiðu tímum.

Þinn sonarsonur, Jón Örvar Gestsson.
-----------------------------------------

Elsku Hansi minn. Nú þegar þú hefur fengið hvíldina yljum við okkur við allar minningarnar sem við eigum um þig og allan þann kærleik sem þú gafst okkur. Þú varst einn af föstu punktunum í tilverunni staðfastur og trúr þínu spurðir alltaf frétta af þínu fólki og fórst ekkert leynt með stolt þitt á strákunum þínum. Þú skilaðir þínu lífsverki vel og getur gengið stoltur frá borði.

Minning í kertaljósi.
Er þér til heiðurs kveiki ég á kerti
með kærleika ég man hin liðnu ár
og finn að oft þinn hugur hjartað snerti
þá hrynja niður kinnar gleðitár.
Ég stari inn í ljóssins blíða loga,
sem lýsir mína sál og hjarta mitt
þar sé ég mynd af þér í björtum boga
og brosið færist yfir andlit þitt.
Ég skynja yl og mátt frá mínum stjaka
því myndin þín í kertaljósi er.
Á meðan einhver von hér fær að vaka
þá verður ekki hægt að gleyma þér.

(Kristján Hreinsson)

Sjáumst seinna elsku Hansi minn. Kveðja; Valdís.