Ragna Eyvindsdóttir

Ragna Lísa Eyvindsdóttir (Góa)

Ragna Eyvindsdóttir (Góa) fæddist á Siglufirði 6. mars 1934. Hún lést á sjúkrahúsi á Spáni hinn 25. febrúar 2006.

Foreldrar hennar voru hjónin Eyvindur Nikódemus Júlíusson, f. á Gaul í Staðarsveit á Snæfellsnesi 3. ágúst 1898, d. 27. desember 1986, og Katrín Sigríður Jósepsdóttir frá Stóru-Reykjum í Fljótum í Skagafirði, f. 27. mars 1891, d. 21. maí 1957.

Systkini Góu eru

Guðbjörg, f. 30. september 1927,
Laufey, f. 23. september 1928, d. 9. desember 1999,
Svanfríður, f. 19. apríl 1931, og
Sigurgeir, f. 29. desember 1932, d. 25. febrúar 1933.

Hinn 31. október 1953 giftist Góa Ólafi H. Oddgeirssyni frá Vestmannaeyjum, f. 30. mars 1929, d. 12. ágúst 1998. Foreldrar hans voru hjónin Oddgeir Hjartarson, f. í Eystri-Kirkjubæ í Rangárvallahreppi í Rangárvallasýslu 15. júní 1902, d. 11. ágúst 1959, og Ásta Sigríður Ólafsdóttir, f. á Sauðárkróki 8. september 1904, d. 13. desember 1985.
Börn þeirra Góu og Ólafs eru:

1) Eyvindur, f. 25. desember 1952, sonur hans og Sólveigar Kristjánsdóttur er Ólafur Ragnar, maki Arna Ketilsdóttir og eiga þau dæturnar Aniku Sól og Emblu Sif. Dóttir Eyvindar og Aðalheiðar Tryggvadóttur er Guðrún Lísa. Maki Eyvindar er Sigríður Ragnheiður Jónsdóttir, börn hennar eru Hildur, Árni, Sigrún Inga og Gunnar Ingi.
2) Hjörtur, f. 18. ágúst 1955, börn hans og Gunnar Ingu Einarsdóttur eru Einar Már, Oddgeir og Fríða Sóley. Maki Hjartar er Svandís Ingimundardóttir, dóttir hennar er Inga Dís.
3) Hlynur, f. 12. ágúst 1956, kvæntur Þórdísi Magnúsdóttur, börn þeirra eru Hans Róbert og Aníta Björk.
4) Ásta Katrín, f. 25. desember 1958, gift Jóhannesi Guðmundssyni, börn þeirra eru Rósa Konný og Daníel Örn sem á dæturnar Viktoríu Teu og Emilíu Mist.
5) Lilja Björk, f. 19. ágúst 1962, gift Óskari Óskarssyni, börn þeirra eru Telma Ýr, Karen Lena og Aron Birkir.
6) Elva Ósk, f. 24. ágúst 1964, börn hennar og Andra Arnar Clausen, d. 3. desember 2002, eru Agnes Björt og Benedikt.

Ragna Eyvindsdóttir (Góa) -- ókunnur ljósmyndari

Góa ólst upp á Siglufirði en fluttist ung til Vestmannaeyja og var fyrst og fremst heimavinnandi húsmóðir þar. Hún starfaði einnig lengi á dagheimilinu Rauðagerði. Í Reykjavík starfaði hún í Hagkaupum Skeifunni. Hún dvaldi undanfarna vetur á La Marina á Spáni, í góðum félagsskap Íslendinga sem þar búa.

Útför Góu verður gerð frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15.

Elsku mamma mín, um leið og ég kveð þig með tárum er ég ekki bara að missa móður, heldur þann besta vin sem ég hef átt. Gegnum súrt og sætt.

Hamingjuríkar minningar eru endalausar í því tómarúmi sem myndast er þú kveður. Mikið traust og trúnaður var á milli okkar og höfðum við samband nánast daglega, hvort sem þú varst í Hveragerði eða á Spáni.

Mig langar að ljúka þessu með fallegu ljóði sem við Sigga settum á töfluna þína á Spáni og þér þótt afar vænt um.

Vertu alltaf hress í huga
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga.
Baggi margra þungur er.
Treystu því, að þér á herðar
þyngri byrði' ei varpað er
en þú hefir afl að bera.
Orka blundar næg í þér.
Þerraðu kinnar þess er grætur
þvoðu kaun hins særða manns
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans.
Vertu sanngjarn, vertu mildur,
vægðu þeim sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta
hjálp í lífsins vanda' og þraut.

(Erla skáldkona.)

Nú verður þú hjá pabba sem þú saknaðir mikið. Takk fyrir allt sem þú gafst mér. Sjáumst síðar.

Þinn sonur, Eyvindur.
------------------------------------------------------

Elsku mamma.

Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.

(Davíð Stefánsson.)

Takk fyrir að vera þú. Þinn sonur, Hjörtur.
---------------------------------------------------------

Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.

(Ingibjörg Sigurðardóttir.)

Sannarlega var það mín gæfa að fá að kynnast Góu, gæfa sem ég fæ seint fullþakkað. Góa var sannkallaður lífskúnstner og kunni þá list að njóta líðandi stundar en láta ekki búksorgir eða óþarfa áhyggjur draga úr sér andlegt fjör. Yndislegt var að sjá Góu dansa, brosandi með börnum og barnabörnum í fimmtugsafmæli Hjartar sl. sumar, meira af vilja en mætti enda nýstigin upp úr fótbroti. Því lífið er til þess að njóta þess þá stund sem okkur er hér gefin. Minningin um Góu og lífsviðhorf hennar verður mér hjartfólgin og veganesti á lífsins leið.

Þín tengdadóttir, Svandís.
--------------------------------------------

Það eru um 30 ár liðin frá því að ég kom fyrst á Heiðarveginn í Vestmannaeyjum með Hlyni og hitti Góu og Óla. Þau áttu sex börn og öll börnin áttu marga vini, síðan kærustur og kærasta, svo bættust við barnabörnin og alltaf voru allir velkomnir. Heimilið var því oft líkara félagsmiðstöð en venjulegu heimili.

Og ég tala nú ekki um þegar kom að hinni árlegu þjóðhátíð í Eyjum. Þetta hélst óbreytt, þó í aðeins breyttri mynd eftir að börnin urðu eldri og Góa og Óli fluttu til Reykjavíkur og síðan í Hveragerði. Jafnvel húsið á Spáni sem þau dvöldu í yfir vetrartímann var alltaf opið öllum og allir alltaf velkomnir.

Eftir að tengdapabbi féll frá 1998 var tengdamamma mjög dugleg að halda við samböndum og samskiptum, þótt þau væru mest í gegnum síma.

Kæra tengdamamma ég kveð þig með söknuði, en þakka um leið fyrir öll yndislegu árin sem ég fékk að eiga með þér.

Ég votta börnum, tengdabörnum, barnabörnum, barnabarnabörnum og systrum þínum, þeim Svönu og Bubbu, mína innilegustu samúð.

Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.

(Guðrún Jóhannsdóttir.)

Þórdís tengdadóttir.
------------------------------------------------------

Elsku besta amma. Það er svo skrýtið að ég fái aldrei að sjá þig framar, aldrei að heyra röddina þína aftur og fái aldrei að faðma þig aftur.

Þú varst besta amma sem ég gat hugsað mér. Alltaf brosandi og alltaf hress. Þú gast alltaf komið mér í gott skap og kímnigáfan þín var engri lík. Ég man hvað mér fannst gaman að sjá þig dansa og dilla þér eins og þú gerðir mikið af. Ég er glöð að við eigum svo margar góðar minningar saman og ég mun alltaf muna þær.

Ég man þegar ég kom til ykkar afa í Fellsmúlann og áttum við þar góðar stundir. Svo man ég líka eftir bókinni um Gunnjónu á þakinu sem þú last ábyggilega svona tvö hundruð sinnum fyrir mig og alltaf fannst mér hún jafnskemmtileg. Og þegar við komum til þín í Hveragerði og gistum eina eða tvær nætur, lágum við Benedikt alltaf á gólfinu og lituðum í litabækurnar þínar með fullan munninn af góðgæti.

Svo kíktum við alltaf í Eden og gerðum allt mögulegt saman. Það var líka fyndið hvað orðin sem þú notaðir voru stundum skondin og gamaldags. Eins og þegar þú kallaðir hjólabrettarampinn hans Benedikts stökkgrind og ég og Benedikt gátum ekki hætt að hlæja. Svo sagðirðu alltaf túmatsósa í stað tómatsósu og aur í stað penings. Þetta fannst mér æðislegt, allt við þig var æðislegt. Þegar fjölskyldan öll hittist þá var svo mikið notalegra ef þú varst þar líka, því þú gafst frá þér svo mikla orku og hlýju.

Ég man svo vel hvað þú hrósaðir mér alltaf svakalega mikið og hvattir mig áfram í hverju sem ég gerði, mér þótti ofsalega vænt um það. Þú varst alltaf að segja hvað ég væri dugleg og vel gefin stelpa og hvað ég væri hæfileikarík. Það hjálpaði mér mikið. Ég gæti haldið áfram endalaust að rifja upp minningar um þig og ótalmörgu góðu stundirnar sem við áttum saman. Þú veist bara að ég mun alltaf elska þig og mun alltaf muna eftir þér.

Pabbi og afi og vinirnir þínir hafa nú tekið vel á móti þér og ég veit að þér líður rosalega vel núna. Við munum sjást aftur en þangað til veit ég að þú ert samt alltaf hjá mér.

Þín Agnes Björt.
----------------------------------------------------

Það er svo sárt að þú ert farin. Að fá aldrei að tala við þig aftur, faðma þig og aldrei að hitta þig aftur. En sem betur fer á ég svo margar góðar minningar um þig sem mér þykir mjög vænt um. Þegar við fórum til Spánar 1995 og hittum þig og Óla afa, það var yndislegur tími þótt ég muni ekkert mikið eftir honum því ég var svo lítil en ég man samt hvað það var gaman að fá að vera með ykkur í þessar þrjár vikur.

Að fara með afa á ströndina og ég man að þú vildir aldrei fara á ströndina því þér fannst svo óþægilegt að stíga í sandinn og þú sagðir að ef þú færir á ströndina myndir þú fara í stígvélum. Og þegar við komum og vorum með þér í þrjá mánuði út á Spáni, það var skemmtilegast tími sem ég hef upplifa, fara á sundlaugabarinn að hlusta á "hina spænsku Helenu Eyjólfs" syngja. Sem betur fer hitti ég þig áður en þú fórst til Spánar núna, ég kom til þín og þú bjóst til yndislegar kjötbollur, svo lagðist ég í sófann og sofnaði. Það var alltaf svo gott að koma til þín því það var svo mikil kyrrð hjá þér og notalegt að tala við þig. Ég þakka þennan yndislega tíma sem ég fékk að vera með þér og ég veit að núna líður þér mjög vel hjá afa.

Þitt barnabarn, Fríða Sóley.
------------------------------------------------------

Elsku Góa amma, engin orð fá því lýst hversu mikið við söknum þín. Það er erfitt að þurfa að sætta sig við að eiga ekki eftir að fá að sjá þig aftur, knúsa þig né heyra þinn yndislega smitandi hlátur. Hlutirnir fara oft á annan veg en við gerum ráð fyrir en þú skilur eftir þig óteljandi yndislegar minningar.

Við munum svo vel eftir því þegar þú og afi bjugguð á Heiðarveginum og við fengum að fara með þér í garðinn þinn og næla okkur í rabarbara, svo sátum við með hann á pallinum og fengum að dýfa honum í sykurkar. Síðan eru það auðvitað allir sunnudags ísrúntarnir meðan við bjuggum enn í Eyjum. Þá var sko farið í Tóta Turn, keyptur stór ís með dýfu og farinn rúntur í kringum Helgafell eða niður í Klauf.

Það var alltaf svo gaman að koma til ykkar í heimsókn og ekki var maður kominn inn um dyrnar fyrr en búið var að poppa og setja í skál. Ekki má svo gleyma sælureitunum þínum tveimur, Hveragerði og húsinu á Spáni. Þar leið þér svo vel og við vitum að þú munt sitja með okkur á pallinum í sumar með rauðvín í bolla.

Fjölskyldan var þér allt og þér virtist alltaf líða best með sem flest barna- og barnabörnin í kringum þig. Hópurinn þinn er stór en samt léstu hvert og eitt okkar alltaf finna hversu einstök við vorum. Þú varst manneskja með hjarta úr gulli. Svo vinsæl og vinmörg.

Elsku amma, við vitum að Óli afi hefur tekið vel á móti þér og þið munuð í sameiningu vaka yfir okkur sem eftir erum og er það okkur mikil huggun harmi gegn. Um leið og við þökkum þér fyrir allt þá langar okkur að kveðja þig með bæninni sem þú fórst alltaf með áður en við fórum að sofa.

Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.

(Höf. ók.)

Takk fyrir allt, elsku amma, og guð gefi þér góða nótt.

Þín Rósa Konný og Daníel Örn.
----------------------------------------------------------

Í dag kveðjum við kæra frænku, Rögnu Lísu Eyvindsdóttur (Góu) móðursystur okkar.

Margar skemmtilegar minningar fljúga í gegnum hugann þegar við hugsum til baka. Það var t.d. alltaf sól á Selfossi, allavega í minningunni, þegar Góa, Óli og börnin komu upp á land á sumrin til að heimsækja mömmu og pabba og okkur systkinin.

Hlynur frændi í sumarfríum sínum hjá okkur á Selfossi, við að fara til Vestmannaeyja í heimsókn og borða lunda sem Góa og Óli voru búin að matreiða handa okkur, sum af okkur systrabörnum mætt til að fara á þjóðhátíð og að sjálfsögðu var búið hjá Góu og Óla. Einar bróðir á vertíð í eyjum og ekki annað tekið í mál en að hann væri á heimilinu hjá þeim. Þetta var skemmtilegur tími og við áttum góðar stundir saman.

Í gegnum árin hafa systurnar (mamma, Laufey sem lést 9. desember 1999, Góa og Svana) verið í sambandi hver við aðra og á síðustu árum hafa þær systurnar og við dæturnar hist einu sinni á ári og gert okkur glaðan dag. Það eru ógleymanlegar stundir þar sem við höfum talað saman, skoðað myndir af afkomendum, hlegið og dáðst að þeim systrum fyrir glettnina, stríðnina og lífsgleðina.

Síðastliðið sumar var ættarmót á Arnarstapa þar sem afkomendur Sólveigar og Júlíusar, þ.e. föðurforeldrar systranna, hittust og þar var sko gaman þrátt fyrir rigningu og alíslenskt veður. Systurnar og afkomendur þeirra voru í bleika liðinu, þ.e. allir fengu lit eftir því úr hvaða ætt þeir komu, og mamma, Góa og Svana voru auðvitað allar skreyttar bleiku og þótti það ekki leiðinlegt.

Þegar við lítum til baka eru það einmitt svona atriði sem standa upp úr og eiga eftir að ylja okkur um ókomin ár, minningin um Góu frænku með bleiku siffonslaufuna í hárinu að gera að gamni sínu og aðeins að stríða systrum sínum.

Er sólin tekur að lengja
leið sína um hvolf himins
og réttir gullna arma sína
til þess að víkja brott
skuggum hins myrka vetrar
og leysa landið úr fjötrum -
Þá lítur þú upp
eitt augnablik,
horfist í augu við ljósið
en grípur svo þéttu taki
um einn geislann
og sleppir ekki.
Þú gefst aldrei upp.
Þú stendur bein
og lætur ljósið
lyfta þér hærra og hærra,
upp fyrir kvöl
og sorg heimsins,
fram fyrir auglit Guðs.
Við stöndum eftir í þögn
og þökkum hin góðu,
traustu verk þín -
þökkum fyrir blómin,
sem þú skildir eftir við veginn.

(Sigríður I. Þorgeirsdóttir.)

Elsku Eyvindur, Hjörtur, Hlynur, Ásta Katrín, Lilja Björk, Elva Ósk, og fjölskyldur, við systkinin sendum ykkur öllum okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðjum góðan guð að styrkja ykkur.

Kveðja, Laufey, Freydís og fjölskyldur.
--------------------------------------------------------

Ég hitti Góu fyrst árið 1973 þegar ég var aðeins átján ára og þá nýbúin að kynnast syni hennar, fyrrverandi manninum mínum. Ég gleymi aldrei hvað ég var feimin en Góa sá fyrir því að það hyrfi af mér og ég man alltaf eftir því hvernig hún sveif um gólfið og reyndi að gera öllum til hæfis kát, hress og afslöppuð eins og hún var alltaf.

Góa var einstök manneskja og hörkudugleg. Oft var lífið ekki auðvelt hjá henni, erfið lífsbarátta og búin að eiga sex börn aðeins þrítug að aldri. Ég held að það sem bjargaði Góu oft á erfiðum tímum hafi verið hennar einstaka skaplyndi og mátulega mikið af kæruleysi. Hún tók ekki hlutina of alvarlega og lifði fyrir einn dag í einu og alltaf alveg einstaklega jákvæð.

Hún var fædd og uppalin á Siglufirði en bjó svo lengst af sinni ævi í Vestmannaeyjum, fylgdi Óla eiginmanni sínum þangað, þar ólust börn þeirra hjóna upp við gott atlæti. Síðustu árin bjó hún í Hveragerði og á Spáni á veturna. Fyrir um það bil 10 árum létu þau Góa og Óli gamlan draum rætast og keyptu sér hús á Spáni en það voru nú ekki nema tveir vetur sem þau gátu notið þess að búa þar saman því Óli kvaddi þennan heim tiltölulega snöggt árið 1998. En Góa fór eftir það á hverjum vetri ein til Spánar og var hún búin að vera þar síðan í október þegar hún lést þar 25. febrúar síðastliðinn.

Við sem þekktum Góu eigum eftir að sakna hennar mikið eða eins og dóttir mín sagði: "Það er svo skrýtið að amma skuli vera dáin, hún var alltaf svo hress og glöð." En sem betur fer fékk hún að sofna svefninum langa án þess að verða ósjálfbjarga og upp á aðra komin.

Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiðir sjálfur Drottinn þig við hönd.

(Guðrún Jóhannsdóttir.)

Inga.
----------------------------------------------------------

Þegar sólin dreifir geislum sínum til jarðar, skína þeir misskært, en hún Góa mín var einn af skærustu geislum sem ég hefi kynnst. Svo einlæg en samt svo margbrotin. Einlæg af því að hún sá aðeins það góða í náunganum, en margbrotin vegna þess að hún virtist alltaf hafa nóg að gefa öllum sem á vegi hennar urðu. Það var eins og hún ætti kærleiksbrunn sem aldrei þvarr, sama hve ausið var.

Ég kynntist Góu þegar ég var aðeins tveggja-þriggja ára peyi heima í Vestmannaeyjum þegar Óli móðurbróðir minn kom með hana siglandi frá Sigló. Við bjuggum í sama húsi í u.þ.b. 15 ár svo að samgangur var mikill. Góa var mikil gleðimanneskja í jákvæðustu merkingu þess orðs og ég man þegar ég keypti nýjustu bítlaplöturnar, voru þær amma og hún jafnvel spenntari en ég að setja þær á fóninn.

Það eru svona stundir sem ekki virðast merkilegar þegar þær gerast, en verða þess meiri fjársjóður í minningunni.

Ég kveð Góu með meira þakklæti en ég get með orðum lýst og óska henni velfarnaðar í nýjum heimkynnum.

Ólafur Oddgeir (Óli Geir).
-----------------------------------------------------------

Elsku Góa.

Æðrulaus, sjálfstæð, mannleg, fórnfús, hugulsöm, skemmtileg, fyndin, þetta eru orð sem koma upp í hugann þegar ég hugsa til þín. Ég naut þeirra forréttinda að kynnast þér fyrir nokkrum árum í gegnum dóttur þína, Elvu Ósk. Þú varst vitur og full af fróðleik en það var alltaf stutt í húmorinn og hláturinn. Þú sagðir einu sinni að þú upplifðir þig sem 17 ára. Bættir svo við hlæjandi að þessi blessaður líkami þinn væri bara ekki alveg sammála. Já, þú varst svo sannarlega ung í anda þrátt fyrir að líkami þinn væri orðinn lúinn. Ég hef aldrei kynnst konu eins og þér. Þær eru ógleymanlegar stundirnar sem ég átti með þér og Elvu Ósk í eldhúsinu á Ásvallagötunni.

Ég veit að missir barnanna þinna er mikill. Það var ekki síst viðhorf þitt til fjölskyldunnar sem var svo heillandi.

Þú hefðir gengið gegnum eld og brennistein fyrir fólkið þitt.

Elsku besta Góa, ég veit að þín verður sárt saknað. Ég votta Elvu Ósk, Agnesi, Benna, börnum Góu, tengdabörnum og barnabörnum mína dýpstu samúð. Megi góður Guð vaka yfir ykkur öllum.

Vigdís Gunnarsdóttir.

Núna þegar við kveðjum Rögnu Lísu Eyvindardóttur langar okkur til að minnast hennar með nokkrum orðum.

Það var ein af góðum gjöfum lífsins að fá að kynnast Góu, við kynntumst fyrst síðasta haust þegar Góa kom til La Marina á Spáni þar sem hún ætlaði að vera til vors í húsinu sínu sem hún kallaði Hvíld.

Vinátta er mikil guðs gjöf, og með okkur tókst strax mikil vinátta.

Við munum varðveita í hjarta okkar allar minningarnar um gleðistundirnar sem við áttum þegar við komum við hjá þér í Hvíld. Við gátum setið tímunum saman og talað um allt milli himins og jarðar. Oft sagði Góa okkur sögur af lífshlaupi sínu þar á meðal sögur af gosinu í Vestmannaeyjum og þegar hún og Óli fóru með skemmtiferðaskipi í siglingu.

Oft sagði Góa okkur fréttir af fjölskyldu sinni, hún lét velferð fjölskyldu sinnar sig miklu máli varða og var mjög stolt af börnum sínum og fjölskyldum þeirra. Góa hafði skoðanir á flestu og var ófeimin að halda þeim fram, hvort sem var um menn eða málefni að ræða. Hreinskiptin, einbeitt og ákveðin kona var hún, væri hún búin að taka afstöðu í einhverju máli var mjög erfitt að hnika henni frá því. Því fékk ég oft að kynnast þegar breytingarnar á húsinu hennar stóðu yfir nú í vetur.

Góa hafði mikið yndi af tónlist, og oftar en ekki þegar við komum í heimsókn hafði hún verið að hlusta á tónlist og þá helst hin gömlu góðu eins og hún sagði.

Góa naut þess að vera í góðum hópi, og var þá alltaf glettin og spaugsöm. Við fórum nokkrum sinnum saman á skemmtanir sem við Íslendingarnir á svæðinu héldum og þá var oft hlegið dátt.

Á Þorláksmessu komstu til okkar í skötu og saltfiskveislu og geislaðir af gleði.

Á aðfangadag varst þú hjá okkur og þú varst svo glöð þegar þú sást aftansönginn í sjónvarpinu beint í gegnum tölvuna þar sem þú sást tvö barnabörn þín syngja í kórnum.

Síðast þegar við fórum saman á skemmtun þá var það á árshátíð okkar Íslendinga á Spáni sem var haldin á La Marina í byrjun febrúar, þá var nú sungið dátt og hlegið fram á rauða nótt.

Síðan í byrjun góu veiktist þú mikið og varðst að leggjast inn á spítala. Það bjóst enginn við að þú færir svona snöggt frá okkur, en hver á sinn vitjunartíma, og virtist þú vita að þinn tími væri kominn.

Daginn eftir að þú varst komin á spítalann, kom ég inn í herbergið til þín eftir að hafa verið að tala við lækni og sagði við þig "Góa mín, þegar þú kemst heim verðum við að finna heimilishjálp fyrir þig og eins þegar þú kemur heim til Íslands." Þú horfðir á mig í smástund og sagðir svo. "Jenni minn, það skal aldrei verða, upp á aðra verð ég ekki komin." Þú stóðst við það eins og annað sem þú ætlaðir þér.

Þú sagðir mér að þú værir sátt og þér liði vel og værir tilbúin að fara að hitta Óla sem þú værir farin að sakna mikið.

Ég veit að þið eruð komin á þann stað þar sem ástvinir hittast eftir aðskilnað.

Góa skilur eftir sig minningar um skemmtilega og góða konu.

Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.

(V. Briem.)

Bros þitt á eftir að lifa í hjarta okkar alla tíð.

Og við munum þakka Guði fyrir að hafa leitt okkar fundi saman.

Drottinn blessi og varðveiti afkomendur þína og aðra þá er nú syrgja, en með samheldni og Guðs hjálp munu þau komast í gegnum sorgina og að brosinu.

Hvíl í friði, elsku Góa.

Þínir vinir, Jens Sigurjónsson. Sigrún Júdit Guðlaugsdóttir.