Heimildasíða

Tengt Siglufirði

Óli Júlíus Björnsson

7. nóvember 2009 | Minningargreinar mbl.is

Óli Björnsson fæddist á Siglufirði 16. desember 1926. Hann varð bráðkvaddur á heimili sínu á Blönduósi mánudaginn 26. október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru

  • Björn Skarphéðinssonar, f. 22.10. 1896, d. 31.5. 1955 og
  • Björg Bessadóttir, f. 12.6. 1896, d. 3.2. 1934. 

Systkini Óla voru 

  • Ingibjörg Björnsdóttir, f. 1918, og
  • Skarphéðinn Björnsson, f. 1924, þau eru bæði látin.

Árið 1948 kvæntist Óli Ásta Bjarnadóttir, f. 26.2. 1932, d. 25.7. 1992.
Foreldrar hennar voru

  • Bjarni Júlíus Ólafsson, f. 1.7. 1905, d. 13.5. 1981 og
  • Helga K. Jóhannsdóttir, f. 6.7. 1909, d. 6.1. 1994.
Óli Björnsson - Ljósm.Kristfinnur

Óli Björnsson - Ljósm.Kristfinnur

Sambýliskona Óla frá árinu 1995 er Sigríður Pálsdóttir, f. 27.1. 1927.

Börn Óla og Ástu eru:

1) Sverrir Sævar Björnsson
Börn þeirra eru:
, f. 4.4. 1949, kvæntur Björg Viktoría Zophoníasdóttir, f. 28.5. 1952.
Björn, f. 24.11. 1970, maki Una K. Árnadóttir,
börn þeirra
eru
Óli Brynjar, f. 23.6. 1972, var kvæntur Guðrúnu Halldórsdóttur,
börn þeirra
eru
  • Sverrir Sævar, f. 19.10. 1998,
  • Karen Ósk, f. 25.3. 2000,
  • Halldór Alex, f. 22.6. 2004 og
  • Rakel Ósk, f. 17.10. 1992.
  • Elva Dögg, f. 18.1. 1976, maki Ólafur V. Sigurðsson,
  • börn þeirra eru
  • Guðrún Viktoría, f. 1.6. 2004,
  • Árný Eyja, f. 5.4. 2006 og
  • Sigurður Tristan, f. 17.9. 2009.
  • Áður áttiElva
  • Björgu Köru, f. 19.12. 1994 og
  • Sverrir Örvar, f. 28.5. 1998.
  • Heimir, f. 6.11. 1980, maki Eygló Þóra Óttarsdóttir,
  • dóttir þeirra er
  • Elísabet Ásgerður, f. 19.11. 2005. Karen Sif, f. 2.11. 1984, maki Þórarinn Magnússon.

2) Birna Óladóttir,
Dóttir þeirra er
f. 15.5. 1955, gift
Arnar E Ólafsson
, f. 26.4. 1956.
  • Díana Lind, f. 16.9. 1990, unnusti hennar er Þorsteinn Þór Tryggvason.
  • Sonur Birnu og
  • Halldórs Einarssonar er
  • Ástþór Óli, f. 17.5. 1982, unnusta Erla María Eðvarðsdóttir,
  • sonur þeirra er
  • Óliver Leó, f. 16.10. 2007.
3) Helga Óladóttir,
dætur þeirra eru
f. 15.5. 1955, gift
Óskar Berg Elefsen
, f. 10.12. 1956,
  • Aníta Elefsen, f. 26.12. 1987, unnusti Jón Karl Ágústsson og Sigríður, f. 18.10. 1989. 
Dætur Helgu og Friðfinns Haukssonar, f. 10.11. 1955, d. 23.11. 1986 eru
  • Dagný Friðfinnsdóttir, f. 6.9. 1978,
  • dóttir hennar er
  • Sylvía Ósk, f. 28.6. 1997 og
  • Sandra Friðfinnsdóttir, f. 9.1. 1983, unnusti Hjalti Gunnarsson, f. 12.2. 1982,
  • dóttir þeirra er
  • Tinna, f. 26.2. 2009.
4) Júlía Óladóttir
börn þeirra eru
, f. 30.7. 1962, gift
Reynir Karlsson
, f. 23.4. 1960,
  • Ásta Rós, f. 21.8. 1986, unnusti Ólafur Guðbrandsson og
  • Gabríel, f. 7.11. 1990, unnusta Bára Dögg Þórisdóttir.

Eftir lát móður Óla ólst hann upp hjá föður sínum og móðursystur sinni Sigríður Bessadóttir. Eftir að Óli lauk hefðbundinni skólagöngu hneigðist hugur hans snemma til sjós og sjómennsku, sem hann stundaði mestalla sína ævi. Óli var virkur í harmonikkusveit Siglufjarðar og einnig á Blönduósi eftir að hann fluttist þangað árið 1995.

Útför Óla fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag, 7. nóvember, og hefst athöfnin kl. 14.
--------------------------------------------

Elsku pabbi og tengdapabbi.

Við kveðjum þig með þessu fallega ljóði og þökkum þér samfylgdina.

  • Mér tregt er um orð til að þakka þér,
  • hvað þú hefur alla tíð verið mér.
  • Í munann fram myndir streyma.
  • Hver einasta minning er björt og blíð,
  • og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
  • unz hittumst við aftur heima.
  • Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
  • aðeins barn, sem vill fylgja þér.
  • Þú heldur í höndina mína.
  • Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
  • þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
  • að annast um ástvini þína.
  • Þú farinn ert þangað á undan inn.
  • Á eftir komum við, pabbi minn.
  • Það huggar á harmastundum.
  • Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
  • við trúum, að þig við hittum þá
  • í alsælu á grónum grundum.
  • Þú þreyttur varst orðinn og þrekið smátt,
  • um þrautir og baráttu ræddir fátt
  • og kveiðst ekki komandi degi.

(Hugrún.)

Hvíl í friði, öðlingur.

Júlía og Reynir.
-------------------------------------------

Það var síðla vetrar fyrir tæpum 15 árum síðan er sól hækkaði á lofti yfir Blönduósi að við fréttum að það væri að fjölga í heimili á Urðarbrautinni. Mamma hafði kynnst manni frá Siglufirði og við hlökkuðum mikið til að sjá hann og hitta. Sú samleið sem við erum búin að eiga með Óla síðan er búin að vera sérlega ánægjuleg og gefandi og var það því erfið stund þegar símtal barst um andlát hans.

Tónlistin skipaði mjög stóran sess í lífi Óla á efri árum og það voru fá skiptin sem við komum í heimsókn og ekki heyrðist annaðhvort í harmonikunni eða harmonikutónlist í spilaranum. Ekki sló maður hendinni á móti því að fá að hlusta á hann spila nokkur lög og þögnuðu þá allir, hlustuðu og fylltust hugarró. Alltaf var stutt í glettni og grín hjá Óla og var hann alltaf til í smá grín sem særði engan, því honum var virkilega annt um alla sem í kringum hann voru.

Þótti honum mjög gaman að taka í litlar hendur og leiða um og sýna það sem fyrir augu bar og fannst það miklu skemmtilegra heldur en að tala um einhver þjóðfélagsmál. Mjög oft spurði Óli frétta af þeim sem hann vissi að áttu við einhvern krankleika að stríða og kom þar vel í ljós hvað honum var umhugað um alla sem voru í kringum hann. Ferðalög voru hluti af því að vera harmonikuspilari og fóru mamma og Óli á margar harmonikuhátíðir og gistu þá yfirleitt í tjaldi eins og hver önnur unglömb og spilað var á nikkur fram á nætur.

Óli var bindindismaður og dró enga dul á það hvað hann taldi notkun á áfengi eða tóbaki mikið böl. Oft komu þau til Reykjavíkur til okkar og í seinni tíð notuðu þau rútuna til ferðalaga. Þótti okkur þá mjög gaman að skreppa í bíltúra saman til að skoða borgina og borgarlífið. Stundum var farið út úr borginni, eins og í sumar þegar við keyrðum Þingvallahringinn með nesti og fínerí. Eins gladdi það okkur mjög þegar Óli þáði að við keyrðum hann í heimsókn til vina og ættingja sinna.

Óli var alltaf fljótur að því sem hann tók sér fyrir hendur og afgreiddi hlutina strax og sama má segja um það þegar hann kvaddi þennan heim og færði sig yfir á annað stig. Þökkum við þér, Óli minn, fyrir þessi ár sem við og okkar fjölskylda höfum átt samleið með þér því þú hefur skipað stóran sess í lífi okkar. Við munum geyma minninguna um þig í hjarta okkar um ókomna tíð. Guð veri með þér.

Bjarni, Pálína og fjölskylda.
---------------------------------------------

Elsku afi, mér finnst skrítið að hugsa til þess að þú sért farinn, ennþá skrítnara að vera að skrifa um þig minningargrein. Þú fórst svo skyndilega, það hvarflaði ekki að mér þegar við Hjalti og Tinna komum við hjá ykkur Siggu í byrjun október að það yrði í síðasta skiptið sem ég mundi sjá þig. Þú varst svo hress eins og þú varst nú alltaf, þú settir geisladisk í spilarann og hækkaðir vel í bátsmannstríóinu, svo varla heyrðist mannsins mál.

Minningarnar eru margar. Ein af mínum fyrstu minningum er þegar ég var lítil og við Ástþór frændi vorum hjá ykkur ömmu á Laugavegi 12 inni í litla herberginu sitjandi ofan í kassanum utan af harmonikkunni og hlustuðum á þig spila á nikkuna fyrir okkur.

Í seinni tíð áttir þú það til að hringja, annað hvort hingað heim eða niður á sólbaðsstofu og gera eitthvert grín, þóttist vera að panta tíma í ljós, spyrja hvort ég tæki það ekki að mér að snyrta fætur og svona, það var ekki fyrr en maður var orðin hálf vandræðalegur í símann að þú fórst að hlæja og maður áttaði sig á því hver þetta var.

Já, minningar mínar um þig eru margar, þær eru allar góðar. Þú varst skemmtilegur, stríðinn og góður afi og ég á eftir að sakna þín.

  • Minning þín er mér ei gleymd;
  • mína sál þú gladdir;
  • innst í hjarta hún er geymd,
  • þú heilsaðir mér og kvaddir.

(Káinn.)

Sofðu rótt. Þín Sandra.
------------------------------------------------

Elsku afi.

Hér sitjum við systkinin og rifjum upp minningar. Mikið er það erfitt en auðvelt í senn. Margs er að minnast en við ætlum að kveðja þig með þessu ljóði sem okkur finnst eiga vel við.

  • Við eigum minningar um brosið
  • bjarta,
  • lífsgleði og marga góða stund,
  • um mann sem átti gott og göfugt
  • hjarta
  • sem gengið hefur á guðs síns fund.
  • Hann afi lifa mun um eilífð alla
  • til æðri heima stíga þetta spor.
  • Og eins og blómin fljótt að frosti falla
  • þau fögur lifna aftur næsta vor.

(Guðrún Vagnsdóttir.)

Hvíldu í friði, elsku afi.  Ásta Rós og Gabríel

----------------------------------------------

Elsku hjartans afi.

Ég kveð þig með söknuði og höfuðfylli góðra minninga. Það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar ég hugsa til þín er nikkan og súkkulaðirúsínur – þú spilaðir á nikkuna við hvert tækifæri og laumaðir alltaf súkkulaðirúsínum að okkur krökkunum. Takk fyrir allar góðu stundirnar bæði á Laugarvegi 12 og á Blönduósi hjá ykkur Siggu.

[...] Og hvað er að hætta að draga andann annað en að frelsa hann frá friðlausum öldum lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti sínum og ófjötraður leitað á fund guðs síns? Og þegar þú hefur náð ævitindinum, þá fyrst munt þú hefja fjallgönguna.

Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.

(Úr Spámanninum e. Kahlil Gibran.)

Sofðu rótt í faðmi englanna. Þín Anita
---------------------------------------------------------

Nú þegar félagi okkar, Óli Björnsson, hefur verið kallaður burt frá okkur viljum við setja nokkur minningarorð á blað um góðan félaga.

Þegar kór eldriborgara í Húnaþingi var stofnaður í febrúar 2002 varð Óli strax undirleikari hjá kórnum.

Óli var góður harmonikkuleikari og var búinn að spila mikið á nikku. Hér hófst nýr kafli í hans hljóðfæraleik. Tókst hann á við það verkefni að þjóna kröfum söngstjóra sem miðaði allt við mat sitt á getu söngfólksins en minna tillit tekið til undirleikara. En Óli leysti úr þessu ótrúlega vel og var í mörgum tilfellum mjög fljótur að aðlaga sig nýjum viðfangsefnum. Það vita allir að margir harmonikkuspilarar eiga sér uppáhaldsgrip á nikkunni sinni sem þeir spila sína músík á.

Þannig var með Óla, en sem undirleikari með kór ræður undirleikarinn litlu um hvar söngur er raddsettur og verður því að aðlaga sig því tónsviði sem söngurinn er staðsettur á. Þessi þáttur var Óla erfiðari vegna þess að hann spilaði ekki eftir nótum og varð að leggja allt á minnið. Eftir að kórinn fékk rafmagnshljómborð til nota við undirleikinn með Óla varð það honum strax til hægðarauka. Þurfti hann því ekki að muna einn alla hluti svo sem byrjanir, endurtekningar, styrkleikabreytingar og fleira og fleira.

Óli var Siglfirðingur, því ekki skrýtið að músík væri ofarlega í hans huga. Það er líka góð dægradvöl, ekki síst þegar árum fjölgar en viðfangsefnunum fækkar, að setjast inn í stofu, setja nikku á öxl sér og framkalla ljúfa tóna og láta sér líða vel. Þetta kunni Óli og átti margar góðar stundir með nikkunni sinni, bæði einn og með félögum sínum.

Við vottum Siggu sambýliskonu hans okkar innilegustu samúð, einnig fólkinu hans á Siglufirði. Megi minning um góðan félaga lifa með okkur.

  • Kæri vinur og félagi.
  • Far þú í friði,
  • friður Guðs þig blessi,
  • hafðu þökk fyrir allt og allt.

(V. Briem.)

Fyrir hönd félaga í kór eldri borgara í Húnaþingi,

Kristófer Kristjánsson.