Ásgrímur Pálsson | sk2102.com

Ásgrímur Pálsson Siglufirði / Stokkseyri

Morgunblaðið - 28. desember 1984

Minning: Ásgrímur Pálsson Stokkseyri - Fæddur 13. ágúst 1930 Dáinn 17. desember 1984 i , Mánudaginn 17. Desember 1984, barst sú sorgarfregn út um Stokkseyri að Ásgrímur Pálsson, framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Stokkseyrar, væri látinn, aðeins 54 ára að aldri. Menn setur hljóða við svo óvænt fráfall forustumanns í athafnalífi staðarins.

Hingað til Stokkseyrar kom Ásgrímur sem framkvæmdastjóri í maímánuði 1968, en þá hafði Vigfús heitinn Þórðarson einnig fallið snögglega frá á sama aldri. Vigfús hafði verið hér framkvæmdastjóri aðeins fjögur ár, kom 1964. Vigfús var mjög hæfur og mætur maður, sem mörgu góðu hafði í verk komið fyrir fyrirtækið þann stutta tíma, sem hann hafði hér starfað.

Margir báru því kvíðboga fyrir framhaldinu, þegar hann féll svo óvænt og skyndilega frá. En þar er ekkert ofsagt að með Ásgrími kom réttur maður á réttum tíma til að fást við hin mörgu óleystu verkefni. Margskonar uppbygging var hafin, sem þó að mestu var ófrágengin, bátar í smíðum, allskonar óumsamin verkefni, sem leysa þurfti án tafar ef framtíðaráætlanir áttu að standast. Og Ásgrímur gekk óhikandi og djarfur til starfa. Fyrstu tíu árin, sem Ásgrímur var hér framkvæmdastjóri, var ég formaður í félagi verkafólks og sjómanna, okkar samskipti hlutu því fljótlega að verða nokkur. Og að sjálfsögðu var þar oft um nokkurn skoðanamun að ræða.

Ásgrímur Pálsson -- ókunnur ljósmyndari

Minnisstæðast í þeim samskiptum varðandi kjarasamninga eru mér sjómannasamningarnir 1976, en þá urðu stórbreytingar á sjómannakjörum, þegar skiptahlutföllum var verulega breytt. Landssamband íslenskra útvegsmanna stóð fast á kröfunni um mjög lækkaða skiptaprósentu til sjómanna á öllum veiðum, langt niður fyrir það, sem hugsanlegt var að sjómenn á Stokkseyri gætu sætt sig við. Þá tók Ásgrímur þá skynsamlegu og einbeittu ákvörðun að semja við Bjarma um kjör sjómanna án afskipta LÍÚ.

Að þeim hlutaskiptum, sem í þeim samningum voru skjalfest, búa sjómenn á Stokkseyri enn í dag. Ekki er ég í neinum vafa um það, að þar réð miklu um að hann hafði sjálfur stundað sjómennsku og hafði þá þegar öðlast kunnugleika á þeim erfiðu aðstæðum, er sjómenn á Stokkseyri áttu við að búa varðandi landanir í heimahöfn og þar af leiðandi óeðlilegar fjarvistir sjómanna hér frá heimilum sínum.

Ásgrímur var harðduglegur framkvæmdastjóri, hugkvæmur og áræðinn í ákvörðunum svo að ýmsum þótti stundum nóg um. Heyrðust þá stundum hrakspár um að hann myndi setja fyrirtækið fljótt á hausinn með djörfum og áhættusömum framkvæmdum. En ákvarðanir hans reyndust á viti og þekkingu byggðar og stóðust fullkomlega. Hann tók upp ýmsar nýjungar til að tryggja atvinnu og fá hráefni til vinnslu i húsinu. T.d. sótti hann á tímabili skel til Breiðafjarðar, sem unnin var á Stokkseyri, skóp mikla vinnu og reyndist fullkomlega bera sig fjárhagslega.

Báta Hraðfrystihússins gerði hann út á hverju ári svo lengi sem kostur var, sendi þá til veiða á fjarlæg mið t.d. síldveiðar, og fyrir kom að hann lét sækja afla til Hornafjarðar á bílum til að ná í hráefni. Nú í haust gerði hann út þrjá báta á línuveiðar, sem jafnan skapa mikla vinnu. Sótti þá meðal annars marga bílfarma af beitu (smokkfiski) til Bíldudals og Bolungarvíkur.

Sýnir þetta glöggt hve hann lagði sig fram um að tryggja stöðuga vinnu í Hraðfrystihúsinu. Það er sannarlega engan veginn lítið atriði að forustumenn atvinnufyrirtækja hafi á því skilning að láta fyrirtækin starfa án stöðvunar. Það verður ekki annað sagt en að Ásgrímur hafi þar sýnt lofsverða árvekni, því atvinnuleysistímabil í Hraðfrystihúsi Stokkseyrar í hans framkvæmdastjóratíð heyrðu til hreinnar undantekningar.

Hugkvæmni Ásgríms og áræði minnti mig oft á athafnamanninn Egil Gr. Thorarensen, sem á bestu starfsárum ævi minnar var sá foringi í okkar héraði, er segja mátti um með sanni að væri á undan samtíð sinni að framsýni og stórhug í margskonar nýbreytni í framkvæmdum. Æviatriði Ásgríms, nám og lífsstarf að öðru leyti rek ég ekki hér. Það gera aðrir kunnugri og mér færari.

Hann átti á viðburðaríkri starfsævi sinni við ýmiskonar erfiðleika að etja. Slíkt er hlutskipti svo margra í veðrasamri veröldinni. Það er mikið áfall fámennu byggðarlagi, er svo röggsamur forustumaður i aðalatvinnufyrirtæki staðarins hverfur svo óvænt og skiptir nú öllu, að vel takist til um ráðningu nýs framkvæmdastjóra.

Ég vil með þessum fáu kveðjuorðum þakka Ásgrími við leiðarlok drengskap og heilindi, er hann sýndi í okkar samskiptum í sextán ára samfylgd. Ég votta eiginkonu, börnum og öðrum vandamönnum samúð mína. Blessuð sé minning Ásgríms Pálssonar.

Björgvin Sigurðsson, Stokkseyri.
---------------------------------------------

Örlög manns eru þá fyrst ráðin þegar hann er allur. Sjáendur og heyrendur fregna lífshlaup systra og bræðra sinna, þekkja vini sína og samferðafólk. Þó veit enginn allt um annan mann. Aldrei verður innsta fylgsni vitundar og sálar að fullu skoðað. Maðurinn í vitund sinni verður umhverfi sínu aldrei opin bók, þó að mörgum okkar finnist svo vera. Því er viðhorf okkar til manna og málefna, til verkefna og veraldar svo breytilegt, svo einstaklingsbundið í tíma og rúmi.

En í ráðvilltri leit að skilyrðum til að skilja færum við flesta hluti undir mæliker og metum með mælistiku, því að villt værum við í því flókna jarðvistar lífi sem við lifum, ef við hefðum engar áttir, ekki samanburð, ekki teikn og tákn til þess að fálma okkur áfram með.
En það eru hin ytri skilyrði vitundarinnar, mannsins í sjálfum' sér, sem eru verkfærin í lífsbaráttunni. En mælikerið og mælistikan eru ekki við sjálf, því að þau eru máttvana gagnvart hinu endanlega mati. Það skilur anda og efni.

Maðurinn er því alltaf einn, hann hugsar einn, hann finnur til einn, hann lifir einn og hann á sig einn. Þetta kemur mér í hug þegar við kveðjum Ásgrím Pálsson í dag, því að hann var einstakur einstaklingur.
Ég man fyrst eftir honum sem bekkjarbróður í Menntaskólanum á Akureyri. Okkar kynni urðu ekki mikil þar. Það er ekki fyrr en við erum orðnir fulltíða menn sem fundum okkar ber aftur saman hér við Ölfusána og niður við hafnlitla strönd Flóans. Það voru útgerðarmál, atvinnumál Árborgarsvæðisins, sem tengdi okkur vináttuböndum.

Ásgrímur hafði þá fyrir nokkru tekið við framkvæmdastjórastöðu Hraðfrystihúss Stokkseyrar en ég þátttakandi í sveitarstjórnarmálum Selfoss. Það hafði lengi legið þungt á Ásgrími að reyna að tryggja hráefnisöflun fyrir frystihúsið enda sagði hann að rekstur þess væri ekki mögulegur nema stöðug vinnsla væri í húsinu og því þyrfti að hafa skip sem sótt gætu á önnur mið en þau sem liggja úti fyrir Suðurlandsströndinni.

Til þess þurfti og þarf togara. Þegar sveitarstjórn Selfoss blandaðist inn í þetta framfaramál Ásgríms hafði hann þegar lagt drög að kaupum á slíku skipi. En honum fannst ofviða fyrir Stokkseyrarhrepp einan að standa að kaupum á togara og því vildi hann sameina hreppana þrjá í Flóa, Eyrarbakka, Selfoss og Stokkseyri, um kaup á þessu skipi. Og það tókst. Við sátum síðan saman i stjórn þessa togarafélags í tvö til þrjú ár.

Mörg voru vandamálin en flest leysti Ásgrímur þau einn og sjálfur. Alltaf var hann lipur en einstaklega fylginn sér. Þessi togari, Bjarni Herjólfsson, var kallaður „draumtrollari" í blaðaskrifum hér í Flóa og þótti mörgum fásinna að bær sem stendur við á en ekki sjó gerðist aðili að togarakaupum. Þær spár hafa nú orðið að áhrínisorðum.

Togarinn er nú seldur á nauðungaruppboði til lánardrottins okkar, bankans, en Ásgrímur Pálsson horfinn af athafnasviði Flóans, horfinn af Árborgarsvæðinu sem okkur dreymdi um að gera að einni heild. Enginn má sköpum renna. En skarð er nú fyrir skildi. Án efa mun hafnleysi litlu þorpanna niður við ströndina víkja um síðir fyrir tækni og verkmenningu framtíðarinnar, svo að binda megi þar við bryggju trollara og tápmikil skip.

En það hefur verið brotið blað í atvinnusögu Árborgarsvæðisins. Maðurinn „á bak við", maðurinn í brjóstvörn atvinnulífsins á þessu svæði er nú horfinn. Það er staðreynd sem í dag er staðfest. Um leið og ég með þessum línum kveð Ásgrím Pálsson votta ég konu hans og aðstandendum öllum samúð mína. Einn var hann ekki þó að einn hafi hann oft verið.

Brynleifur H. Steingrímsson
----------------------------------------------

17. desember sl. féll í valinn góður vinur minn, Ásgrímur Pálsson, framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Stokkseyrar hf. Var hann aðeins 54 ára að aldri er kallið kom. Mikill harmur ríkir vegna fráfalls þessa hugljúfa manns, sem í lífi og starfi vildi hvarvetna láta gott af sér leiða.

Kynni okkar Ásgríms hófust fyrir tæplega þrjátíu árum, er hann ásamt Skapta heitnum Þóroddssyni, mági mínum, starfaði við flugumsjónarstörf, en þeir höfðu áður verið saman við nám í flugumsjón í Bandaríkjunum. Milli þeirra var mikil og góð vinátta og varð Ásgrími tíðrætt um þennan þátt í lífi sínu, sem hann minntist með hlýhug.

Árið 1961 hófum við Ásgrímur báðir störf í hraðfrystiiðnaðinum og urðu kynni okkar mjög náin upp úr því. Ásgrímur tók þá að sér forustuhlutverk í rekstri hraðfrystihússins Jökuls í Keflavík, en sá er þessar línur ritar hóf störf hjá Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna um svipað leyti. Atvikin höguðu því þannig, að sami maðurinn, Elías heitinn Þorsteinsson frá Keflavík, þáverandi stjórnarformaður SH og einn af eigendum Jökuls hf., átti ríkan þátt í ráðningu okkar beggja.

Má segja, að þau tengsl er þarna sköpuðust hafi orðið upphafið að hinu nána samstarfi okkar Ásgríms er síðar leiddi til vináttu. Það var ekki ónýtt ungum mönnum að fá að njóta leiðsagnar og stuðnings jafn mæts manns og Elías var. Er eigi ofmælt þótt sagt sé, að SH hafi notið verka hans í félagslegri uppbyggingu fyrirtækisins löngu eftir að hann leið.

Eftir að Ásgrímur hóf störf við útgerð og fiskiðnað í Keflavík árið 1961 má segja að líf hans og starf hafi verið helgað þessum vettvangi. Áður hafði hann unnið fjölbreytileg störf á sjó og landi í áratug.

Það er ekki heiglum hent að fást við útgerð og fiskiðnað á Íslandi og að færast það í fang rúmlega þrítugur að aldri er ekki öfundsvert. Ég hefi oft undrast hina miklu þrautseigju sem margir forustumenn á þessu sviði búa yfir, í öllu því andstreymi og erfiði sem þessari atvinnugrein fylgir, svo ekki sé talað um skilningsleysið. Nú síðustu árin hefur tekið úr steininn í þessum efnum. Stundum er líkast því, sem ákveðnir aðilar vilji helzt koma sjávarútvegi á Íslandi á kné, gera hann að fjötruðum bónbjargaratvinnuvegi.

Á þetta ekki sízt við um útgerð og fiskiðnað á suðvesturhorni landsins og er engu líkara en að því sé stefnt, að sjávarútvegur skuli leggjast niður á þessu landsvæði. Tímabundnum erfiðleikum er mætt af algjöru skilningsleysi og hörku og engin biðlund sýnd. Fór Ásgrímur heitinn ekki varhluta af því, frekar en margir aðrir sem í þessum atvinnuvegi starfa. Virðist fátt til varnar í þeim efnum. Ber að harma það.

Margir virðast hafa gleymt því að fátt annað verður Íslendingum til bjargar en sjávarafli eða með öðrum orðum sjávarútvegur. Veiðar, vinnsla og markaðssetning eru höfuðþættir þeirrar starfsemi. Í áratugi hafa fyrirtæki í útgerð og fiskiðnaði skilað miklum árangri. Á því hefur hagsæld íslenzku þjóðarinnar byggzt.

Einn af aðalforustumönnum þessarar atvinnugreinar og virkur þátttakandi í rúma tvo áratugi var Ásgrímur Pálsson, framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Stokkseyrar hf. Við oft á tíðum erfiðar aðstæður treysti hann atvinnustarfsemina á Stokkseyri, jafnframt því sem hann tók þátt í uppbyggingu sölu- og markaðsmála með setu sinni í stjórn SH og Coldwater Seafood Corporation.

Ógæfa þjóðarinnar og íslenzks sjávarútvegs er fólgin í því, að þrátt fyrir oft á tíðum góðan árangur hefur þessi atvinnuvegur ekki fengið að safna fyrningum á velgengnisárum til að mæta hinum mögru. Þetta hefur leitt til þess að erfiðleikaár lenda með næstum óviðráðanlegum þunga á fyrirtækjunum og forustumönnum þeirra. Á þessu verður að verða breyting.

Ásgrímur vinur minn ræddi oft við mig um þessi mál og átti hann eins og margir aðrir erfitt með að skilja þá miklu þversögn sem var í afstöðu ýmissa manna til útgerðar og fiskiðnaðar. Hann lagði metnað sinn í að ná sem beztum árangri fyrir fyrirtæki sitt og starfsmenn. Það var honum þung raun ef hann gat ekki staðið í skilum sem skyldi, eins og oft vill tíðkast í áhættusömum atvinnurekstri.

En stöðugt var stefnt fram á við. Leitað var nýrra úrræða og meðal þeirra var stofnun fiskeldisstöðvar á Stokkseyri sem Ásgrímur, ásamt nokkrum vinum og samstarfsmönnum á staðnum, setti á laggirnar á þessu ári. Batt hann miklar vonir við framtíð fiskeldis á Íslandi og var með miklar ráðagerðir í þeim efnum.

Ásgrímur var mikill athafnamaður í eðli sínu, en jafnframt gætinn og íhugull. Honum lá gott orð til annarra og var maður sátta. Undir rólegu yfirborði ríkti oft glettni og létt lund. Ásgrímur var frábær laxveiðimaður og skemmtilegur veiðifélagi. Hann hafði mikið yndi af útivist og stundaði hana með eiginkonu sinni, Ragnheiði, hin síðustu ár. Kvatt er um stund. Þökkuð er ánægjuleg samfylgd. Góðar minningar um Ásgrím Pálsson munu í heiðri hafðar.

Við hjónin sendum Ragnheiði, börnum Ásgríms og öðrum ættingjum innilegar samúðarkveðjur.

Guðmundur H. Garðarsson
-----------------------------------------------

Hann kom með hraði í hlað. Gekk til fundarsalar, kvikur og öruggur. Heilsaði að hætti séntilmenna og var eftir andartak viðbúinn að hefja nefndarstörf.

Þannig kom Ásgrímur Pálsson sýslunefndarmaður Stokkseyrarhrepps mér fyrir sjónir þá er hann kom til síns fyrsta fundar í sýslunefnd Árnessýslu og raunar ætíð síðan meðan okkar samstarf ríkti.

Ásgrímur var frábær starfsnefndarmaður, gætinn, athugull en eðlilega ýtinn fyrir sitt sveitarfélag. Hann missti þó aldrei yfirsýn heildarinnar og gerði sér manna gleggst grein fyrir því, að við í fjárhagsnefnd sýslunefndar Árnessýslu vorum ekki að miðla öðru en fjármunum samsýslunga okkar. Hann auglýsti sig ekki með málskrafi á sameiginlegum fundum sýslunefndarinnar, en vakti því meiri eftirtekt þegar hann tók þátt í umræðunni. Í persónulegum samskiptum var hann jafn frábær, hlýr í viðmóti, gestrisinn og óvílinn um úrræði.

Ásgrímur vann Stokkseyrarhreppi ómetanlegt starf þann tíma sem hann helgaði því sveitarfélagi starfskrafta sína. Á skilnaðarstund verður það ekki rakið af mér á þessum vettvangi, en víst veit ég að verk hans voru stundum umdeild enda stendur svo í fornum orðum, að „stendur um stóra menn stormur úr hverri átt".

Hann vann á öllum vígstöðvum að framgangi þeirra málefna sem honum hafði verið trúað fyrir. Ekkert aftraði honum að komast til botns í hverju máli fyrir sig. Hann hafði oftast sigur, umbjóðendum sínum og sjáífum sér til gagns. En hvað mega sín mín orð og annarra á skilnaðarstund.

Drottinn gaf og Drottinn tók, lofað sé hans blessaða nafn. Hann hefir bundið enda á fagurt mannlíf í þessu tilviki eins og svo oft áður. Okkar, sem enn fáum að halda lífi og heilsu, er að þakka þeim sama allsherja Drottni að hafa gefið okkur persónu Ásgríms Pálssonar. Árnesingar þakka starf hans í héraði, vinir hans þakka samfylgdina.

Gunnar Sigurðsson frá Seljatungu
--------------------------------------------------------------------------

Það var vorið 1968 að ráða þurfti framkvæmdastjóra að Hraðfrystihúsi Stokkseyrar vegna fráfalls Vigfúsar Þórðarsonar er því starfi hafði gegnt. Hraðfrystihús Stokkseyrar hafði starfað frá 1948 sem hlutafélag með Stokkseyrarhrepp sem aðalhluthafa. Þróaðist það yfir í að verð helsti vinnustaður kauptúnsins en fjárskortur stóð því löngum fyrir þrifum.

Á árunum fyrir 1968 hófst uppbygging hjá fyrirtækinu sem ekki mátti stöðvast, því þar við lá framtíð þess og rauna r alls byggðarlagsins. Stjórnendum frystihússins var því ærinn vandi á höndum, staða framkvæmdastjórans var auglýst og um hana sóttu margir tugir manna . Úr hinum fjölmenna hópi umsækjenda var valinn til starfsins Ásgrímur Pálsson. Ásgrímur var þá maður á besta starfsaldri, tæpra 38 ára, hann átti allfjölþættan starfsferil að baki en hafði síðustu árin verið framkvæmdastjóri við frystihúsið Jökul í Keflavík.

Hinn nýi framkvæmdastjóri tók þegar til starfa, og áður en mörg ár liðu var mönnum orðið ljóst að val hans í stöðuna var hið mesta gæfuráð fyrir Hraðfrystihús Stokkseyrar og raunar með happasælli ákvörðunum sem tekna r hafa verið í málefnum Stokkseyringa. Var starfið næstu árin ein óslitin sókn til uppbyggingar í fyrirtækinu.

Er Ásgrímur kom til starfa var verið að smíða í Stykkishólmi tvo 50 smálesta báta fyrir Hraðfrystihús Stokkseyrar, fylgdi hann þeirri framkvæmd eftir og komu bátarnir til veiða árið 1969.
Árið 1970 var samið um smíði á tveimur bátum til viðbótar af sömu stærð og á sama stað, og komu þeir til veiða 1972.

Á árunum 1969 til 1974 var nærri árlega ráðist í miklar byggingarframkvæmdir hjá Hraðfrystihúsinu, rúmuðu þær meirihluta af rekstri fyrirtækisins og voru vel við vöxt. Þá keypti Hraðfrystihús Stokkseyrar einnig mörg gömul hús er stóðu i nánd við athafnasvæði þess, voru sum rifin til að rýma fyrir nýbyggingum en önnur tekin til afnota fyrir starfsemina.

Í maí 1979 varð stórbruni hjá Hraðfrystihúsi Stokkseyrar, eyðilagðist þá flökunarsalurinn með meiru. Endurbygging eftir þann bruna gekk undraskjótt og var byggt á tveimur hæðum, stækkuðu þá húsakynni enn og aðstaða starfsfólks batnaði. Auk byggingarframkvæmdanna var á sömu árum lagt stórfé i vélakaup vegna fiskvinnslunnar.

Einnig eignaðist Hraðfrystihúsið vörubifreiðir sem að mestu réðu við flutningaþörfina að og frá því, en hún var og er ærin þar sem aðal fiskihöfnin er Þorlákshöfn í nær 50 km fjarlægð en aðalútskipunarhöfnin Reykjavík í rúmlega 70 km fjarlægð. Segja þessar fjarlægðir sitt um þá aðstöðu sem Hraðfrystihús Stokkseyrar á við að búa. Á árunum 1973 til 1981 keypti Hraðfrystihúsið 5 bát a er allir voru yfir 100 smálestir að stærð, og eru 4 þeirra enn í eigu þess, þeir gátu ekki komið til hafnar á Stokkseyri og voru alfarið gerðir út frá Þorlákshöfn.

Með komu þeirra var enn ljósari en áður þörf bættra samgangna við Þorlákshöfn um brú í Óseyrarnesi. Var Ásgrímur ötull baráttumaður fyrir þessu mikla hagsmunamáli Stokkseyringa sem nú hillir undir lausn á. Ásgrímur lagði mikið kapp á að afla hráefnis fyrir frystihúsið, svo vinnslan og atvinna starfsfólksins mætti vera stöðug og jöfn og var stundum ærið langt sótt til fanga í þessu skyni.

Um miðjan síðasta áratug hóf hann baráttu fyrir því að Stokkseyringar gerðust aðilar að togaraútgerð til að tryggja hráefnisöflun, beitti hann sér fyrir að stofnað var útgerðarfélagið Árborg með þátttöku þriggja sveitarfélaga, Stokkseyrar, Eyrarbakka og Selfoss. Lét félagið smíða í Póllandi togskipið Bjarna Herjólfsson sem kom til veiða 1977.

Ásgrímur lagði fram mikla vinnu við stofnun þessa félags, smíði skipsins og fjárútvegun til þess, og átti sæti í stjórn Árborgar frá upphafi. Togskipið Bjarni Herjólfsson flutti að landi mikinn afla til vinnslu í strandþorpunum Stokkseyri og Eyrarbakka, en þó var rekstur þess jafnan erfiður sökum fjárskorts og ýmissa óhappa, og varð að lokum Ásgrími til sárra vonbrigða.

Hér hefir að framan verið lýst þeirri uppbyggingu og framkvæmdum sem urðu hjá Hraðfrystihúsi Stokkseyrar undir stjórn Ásgríms Pálssonar. Á fáum árum hófst fyrirtækið í hóp hinna umsvifameiri í landinu með útgerð og alhliða fiskverkun, hverja þýðingu það hefir fyrir atvinnu fólks á Stokkseyri þarf ekki að tíunda, hún er augljós. Einnig styrkir uppbygging Hraðfrystihúss Stokkseyrar verulega stöðu Stokkseyrar sem byggðarlags í landinu en hún hefir verið erfið undanfarna áratugi sökum breytinga á þjóðfélags- og atvinnuháttum.

Erfiðleikar síðustu ár a í sjávarútvegi vegna aflatakmarkana og fjármagnskostnaðar hafa ekki farið fram hjá Hraðfrystihúsi Stokkseyrar. Er þó furða hve vel hefir tekist að afstýra áföllum og halda uppi atvinnu. Ásgrímur hafði miklar áhyggjur af þessari þróun enda var skapgerð hans þannig að honum lét betur sókn en vörn, og starfaði hann rauna r lengstum eftir máltækinu sókn er besta vörnin.

Fram til hins síðasta hafði hann opin augun fyrir nýjungum í atvinnurekstri. Á þessu hausti vann hann að því ásamt fáum öðrum mönnum að reisa fiskeldisstöð í landi Stokkseyrar rétt austan við kauptúnið, var hann forgöngumaður í þeim framkvæmdum og gekk að þeim með sömu atorku og öðru því er hann tók sér fyrir hendur.

Störf Ásgríms Pálssonar á Stokkseyri voru að mestu bundin við Hraðfrystihús Stokkseyrar, þó tók hann nokkurn þátt i sveitarstjórnarmálum. Átti hann sæti i sveitarstjórn Stokkseyrarhrepps tvö kjörtímabil, 1970 til 1978, þá var hann fulltrúi Stokkseyrarhrepps í sýslunefnd Árnessýslu frá 1974 og til æviloka. Varð hann þegar áhrifamaður á þeim vettvangi, og starfið í sýslunefnd honum kærkomið til kynna af mönnum og málefnum vítt um héraðið. Ásgrímur Pálsson var gæddur óvenjulegum dugnaði og vilja til forystu.

Þeir eiginleikar hefðu kvatt hann til forystu hvert sem ævistarfið hefði orðið. Hann var í meira en sextán ár framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Stokkseyrar, mannsævin er stutt og sextán ár er langur tími af starfsævi manns. Persona Ásgríms var fyrir löngu orðin svo samgróin fyrirtækinu í vitund fólks að í umræðum um það var nafn hans oftlega nefnt í stað heitis frystihússins þá er menn ræddu málefni þess. Framkvæmdastjórinn og fyrirtækið var orðið eitt í hugum manna.

Starf það sem Ásgrímur hafði forystu um á Stokkseyri vann hann vissulega ekki einn í stjórn og starfsfólk Hraðfrystihúss Stokkseyrar stóðu þétt að baki honum og einnig stjórn sveitarfélagsins í því er til henna r kom. En hann var stjórnandinn er réð mestu um málefni Hraðfrystihúss Stokkseyrar allan þann tíma sem hann veitti því forstöðu. Það traust er Ásgrímur naut innan samtaka fiskiðnaðarins og seta hans í stjórn Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna og Coldwater var honum einnig ómetanlegur styrkur í starfi.

Nú er kveðjustund. Samstarfsmenn og vinir þakka veitta forystu og mikið starf, þakka samvinnu og samfylgd á vegferð lífsins.

Sú er leiðin augljós til að heiðra minningu Ásgríms Pálssonar að allt verði gert sem má til að efla og styrkja Hraðfrystihús Stokkseyrar þannig að lífsstarf hans þar megi ávaxtast íbúum staðarins til farsældar. Taki hamingjan jafn þétt í hönd þeim er að því vinna og hún gerði fyrir meira en sextán árum er Ásgrímur Pálsson var ráðinn til Stokkseyrar þá er vel.
Við fráfall Ásgríms Pálssonar hafa margir mikils í misst. íslenskur sjávarútvegur hefir misst einn af sínum helstu forystumönnum. Stokkseyringar sjá á bak úr sínum hópi umsvifamesta framkvæmdamanni sem þar hefir starfað um daga þeirra er nú lifa, en mestur er missir nánustu vandamanna, eftirlifandi eiginkonu, Ragnheiðar Hermannsdóttur, og barna hans þriggja, hjá þeim dvelur hugur okkar með hlýrri samúð og þeirri von að þar megi drottinn leggja líkn með þraut.

Helgi ívarsson
--------------------------------------------------
Kveðja frá stjórn Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna.

Í dag, föstudaginn 28. desember 1984, verður gerð frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði útför Ásgríms Pálssonar, framkvæmdastjóra Hraðfrystihúss Stokkseyrar. Ásgrímur fæddist á Siglufirði 13. ágúst 1930 og var því aðeins 54 ár a að aldri, er hann andaðist á heimili sínu hinn 17. desember sl.

Hann var sonur hjónanna Páls Ásgrímssonar, verkamanns og síðar verslunarmanns á Siglufirði, og konu hans, Sigríðar Indriðadóttur.

Móður sína missti Ásgrímur 5 ára gamall og var þá komið i fóstur að Grund í Svarfaðardal til föðursystur sinnar, Dagbjartar Ásgrímsdóttur, og manns hennar, Stefáns Björnssonar. Að loknu gagnfræðaprófi frá Menntaskólanum á Akureyri 1948 hélt hann áfram námi við sama skóla en hætti námi 1950.

Sjómennsku stundaði Ásgrímur um nokkurra ár a skeið, fyrst á togurum og síðar á bátum, hóf nám í Stýrimannaskóla Íslands og lauk þaðan stýrimannaprófi. Eftir það var hann í millilandasiglingum og var m.a. stýrimaður á farskipum skipadeildar SÍS. Eftir að hafa stundað sjómennsku um árabil, fór Ásgrímur til Bandaríkjanna og lagði stund á nám í flugumsjón og lauk þaðan prófi í þeirri grein. Starfaði hann um skeið við flugumsjón. Árið 1961 hóf Ásgrímur störf við útgerð og fiskvinnslu í Keflavík og varð brátt annar tveggja framkvæmdastjóra hraðfrystihússins Jökuls í Keflavík.

Árið 1968 var Ásgrímur ráðinn framkvæmdastjóri Hraðfrystihúss Stokkseyrar, og gegndi hann því starfi allt til dauðadags. Ásgrímur var tvíkvæntur. Fyrri kona hans var Anna Þorgrímsdóttir. Börn þeirra eru Páll og Erika, bæði uppkomin. Áður hafði Ásgrímur eignast dóttur, Birgitt, búsett í Danmörku. Þau Ásgrímur og Anna skildu.

Eftirlifandi kona Ásgríms er Ragnheiður Hermannsdóttir úr Hafnarfirði. Ásgrími voru falin margvísleg trúnaðarstörf í samtökum sjávarútvegsins. Hann sat m.a. í stjórn Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna frá 1977 og hafði áður setið um margra ár a skeið í varastjórn samtakanna. Í stjórn Coldwater Seafood Corporation sat hann frá 1982.

Auk þess hafði hann setið um árabil í stjórn Umbúðamiðstöðvarinnar hf. og Samband s fiskvinnslustöðvanna. Ásgrímur var heilsteyptur drengskaparmaður, hæglátur að eðlisfari og hið mesta prúðmenni. Honum var lítið að skapi að hafa sig mikið í frammi, en glöggur var hann á leiðir við úrlausn hinna ýmsu vandamála, er til hans var leitað.

Með fráfalli Ásgríms er skarð fyrir skildi í því byggðarlagi, sem Ásgrímur helgaði starfskraft a sína, en Hraðfrystihús Stokkseyrar er langstærst a atvinnufyrirtækið á staðnum, og skiptir því byggðarlagið miklu, að hæfir og duglegir menn haldi um stjórnvölinn. Óhætt er að fullyrða, að það hafi verið lán fyrir íbúa Stokkseyrar að fá til sín slíkan ágætismann sem Ásgrím Pálsson. Undir hans stjórn óx og dafnaði fyrirtækið, þótt almennt hafi nú sl. 2-3 ár syrt svo mjög í álinn í sjávarútveg hér á landi.

Við samstarfsmenn Ásgríms í stjórn SH minnumst hans með þakklæti fyrir ánægjulegt og heillaríkt samstarf.

Eftirlifandi eiginkonu hans, börnum og öðrum aðstandendum er vottuð dýpsta samúð.

Jón Ingvarsson