Heimildasíða

Tengt Siglufirði

Elva Regína Guðbrandsdóttir

Mbl.is 29. október 2020 | Minningargreinar

Elvar Guðbrandsdóttir fæddist þann 30. júlí 1940 á Siglufirði. Hún lést á Landspítalanum 13. október 2020.

Foreldrar Elvu voru Guðbrandur Þórður Sigurbjörnsson, f. 18.3. 1916, og Hulda Regína Jónsdóttir, f. 29.6. 1916. Þau eru bæði látin.

Systkini hennar eru

  • Laufey Alda Guðbrandsdóttir, f. 6.5. 1938, d 20.2. 2009,
  • Alma Elísabet Guðbrandsdóttir, f. 17.3. 1949, og
  • Bryndís Sif Guðbrandsdóttir, f. 26.6. 1958.

Elva giftist 26.12. 1960 Friðleifi Björnssyni, f. 10.5. 1940.
Þau eignuðust tvö börn.

1) Gunnar Þór Friðleifsson, f. 10.6. 1962. Hans kona er Sigríður Inga Guðmundsdóttir, f. 20.7. 1966. Þeirra dóttir er
Elva Guðbrandsdóttir - ókunnur ljósmyndari

Elva Guðbrandsdóttir - ókunnur ljósmyndari

  • Katrín Elva Gunnarsdóttir, f. 5.12. 1995, og sonur
  • Karl Friðleifur Gunnarsson, f. 6.7. 2001.

2) Ómar Friðleifsson
, f. 19.3. 1970, d. 13.10. 2018. Ómar eignaðist soninn
Oliver Ómarsson, f. 23.8. 1990, með Signýju Mörtu Böðvarsdóttur, f. 29.7. 1970. Börn Olivers eru
  • Mikael Freyr Oliversson, f. 15.3. 2018, og
  • Drengur Oliversson, f. 15.9. 2020.

    Ómar kvæntist Sigríði Ingólfsdóttur, f. 29.1. 1973, og eignuðust
Inga Þór Ómarsson, f. 18.11. 1997.
Eftirlifandi eiginkona Ómars er Svala Lind Ægisdóttir, f. 27.10. 1970.

Elva Regína Guðbrandsdóttir er fædd á Siglufirði og eyddi bernskuárum sínum þar. Hún gekk í grunnskólann á Siglufirði og vann í verslunarfélaginu frá 17 til 19 ára aldurs. Hún stundaði nám í Húsmæðraskólanum í Reykjavík og útskrifast 1960.

Elva var í fyrstu húsmóðir og gætti bús og barna en byrjaði að vinna árið 1974, fyrst í Vörðuskóla og svo í Laugarnesskóla 1975 í ræstingu og húsvörslu og svo tók hún að vinna sem forstöðukona í athvarfi skólans. Síðar verður hún stuðningsfulltrúi ásamt því að vinna á bókasafni skólans. Hún vann fasta vinnu í skólanum til 67 ára aldurs en tengdist ýmsum verkefnum og afleysingum í nokkur ár eftir það.

Elva átti sæti í fulltrúaráði Starfsmannafélags Reykjavíkurborgar og sat í stjórn hverfafélags Sjálfstæðisflokksins í Laugarnesi og Háaleiti.

Útför hennar fór fram í kyrrþey 23. október 2020.

Nú hefur móðir mín fallið frá, sem var mér svo kær, stoð mín og stytta alla tíð. Ég get ekki hugsað mér betri móður. Alltaf svo fórnfús og viljug til að gera allt fyrir alla en setti sig aldrei í fyrsta sætið. Þú varst félagslynd kona og áttir auðvelt með að kynnast fólki og sýnir því ávallt kærleik og mikið hafðir þú gaman af börnum sem kom sér vel í vinnunni þinni í athvarfi Laugarnesskóla.

Þú hvattir mig til náms og eyddir ómældum tíma í að hjálpa mér með heimalærdóminn, því oft var hugurinn annars staðar en við lærdóminn. Já það má nú segja að ég hafi notið góðs af því að þú hafir verið heimavinnandi á bernskuárum mínum. Ég þakka þér líka fyrir frelsið, traustið og að vera ávallt til staðar fyrir mig. Ég á svo ótrúlega margar góðar minningar með þér mamma mín. Ég man þegar við fjölskyldan fórum í fyrsta sinn til útlanda, til Spánar, hvað þú skemmtir þér vel á Spáni og þetta varð upphafið á ótalmörgum ferðum og ekki bara til Spánar heldur út um allan heim og ekki má gleyma ferðunum með skemmtiferðaskipunum.

Þá hafðir þú unun af því að elda góðan mat og við fjölskyldan nutum góðs af því. Þú varst iðin við að finna nýjar uppskriftir og prófa þær. Þá var lambalærið þitt í uppáhaldi hjá okkur fjölskyldunni, já, mamma og tengdamamma, þú settir alúð í matargerð. Ég man sem gutti leikandi mér allan daginn langt fram á kvöld, hvað það var dásamleg tilfinning að koma dauðþreyttur og sársvangur heim vitandi að mín biði góður matur og þú varst aldrei reið þótt ég væri oft að koma löngu eftir matartíma.

Hvað ég og þú höfðum gaman af því að setjast fyrir framan sjónvarpið og horfa á góða þætti og ég smitaðist fljótt af því og þú sendir mig eftir kók og prins og við sátum saman yfir spennuþáttum á kananum fram á kvöld. Þú varst mikið með barnabörnunum þínum og þau höfðu unun af því að fara til ömmu og afa því þar fengu þau ávallt eitthvað gott og þar var gaman að vera. Ömmubörnin nutu góðs að því hversu barngóð þú varst, þú varst alltaf tilbúin að spila og lesa sögur fyrir þau og þú hjálpaðir þeim einnig með heimalærdóminn. Þá tileinkaðir þú þér nýjustu tækni og lærðir að nota tölvu og snjallsíma. Þú varst mjög skipulögð kona og má sjá það á heimili ykkar pabba, þar hefur allt sinn stað.

Þú gast setið tímunum saman í að púsla hin erfiðustu púsluspil og það var ekki í myndinni að þú gæfist upp enda varstu of þrálát til að játa þig sigraða. Þá hafðir þú mikinn áhuga á ættfræði. Þið pabbi urðuð fyrir þeirri miklu sorg að missa Ómar bróður úr krabbameini langt fyrir aldur fram og hafði þessi missir djúpstæð áhrif á ykkur bæði, lífið er ekki alltaf réttlátt. En núna ertu komin til hans Ómars okkar og eflaust er margt skrafað.

Ég, Inga og börnin eigum eftir að sakna þín endalaust og ekki hafa áhyggjur af pabba, við munum öll hjálpast að hugsa sem best um hann. Okkur þykir miður að þú skyldir fara svona skyndilega frá okkur þar sem þú varst að fara að flytja í nýju fínu íbúðina í Mörkinni og hlakkaðir til. Elsku mamma, þú varst orðin mjög veik en sagðir engum beint frá því, þegar við fórum að spyrja þig út í þitt heilsufar, sagðir þú bara við skulum fyrst hugsa um pabba þinn og síðan athuga með mig. Þannig að þegar þú dast héldu allir að þú yrðir fljót að ná þér en þú varst orðin það veik að þú náðir þér ekki.

Elsku mamma hvíldu í friði.

Gunnar og Inga.
----------------------------------------------------

Við kveðjum með trega en minnumst með hlýhug elsku ömmu okkar. Elva amma var kvenskörungur mikill. Hún var ákveðin kona sem vissi hvað hún vildi. Hún var síbrosandi, alltaf í góðu skapi og það var alltaf stutt í hláturinn hjá henni. Hún var fyndin og kom oft með skemmtilegar athugasemdir sem urðu að áhugaverðum samræðum. Jafnframt var hún viskubrunnur mikill sem hafði alltaf tilbúð svar við öllum spurningum okkar systkina.

Maður var alltaf aðeins vitrari eftir hverja heimsókn til Elvu ömmu og Dúdda afa. Amma var með ótrúlegt minni. Hún gleymdi aldrei afmælum né öðrum merkisatburðum. Hún hringdi alltaf í tíma og ótíma, öllum til mikillar gleði enda aldrei leiðinlegt að tala við hana ömmu.

Elva amma var afbragðskokkur og átti hún alltaf eitthvað sælgæti inn í skáp. Hún passaði alltaf upp á að eiga frostpinna og smámál handa okkur barnabörnunum þegar við komum í pössun eða heimsókn. Hún var stórmerkileg kona sem lifði fyrir fólkið sitt. Hún var alltaf til í að hjálpa öðrum og setti alltaf aðra en sjálfa sig í fyrsta sæti. Öllum líkaði vel við ömmu og á hún ekkert nema það besta skilið, bæði í þessum heimi og þeim næsta. Amma var traust fyrirmynd fyrir okkur systkinin og munum við ætíð líta upp til hennar og elska.

Við systkinin eigum margar skemmtilegar og hlýjar minningar um hana Elvu ömmu. Hún naut þess að spila við okkur og lesa fyrir okkur. Hún hafði yndi af því að gera krossgátur og að púsla. Við sátum oft hjá henni við stofuborðið og veittum hjálparhönd. Amma lifði viðburðaríku lífi. Það var alltaf eitthvað skemmtilegt að gerast í kringum hana. Hún sá mikið af heiminum og upplifði margt áhugavert á sinni ævi.

Enn eins og heimspekingurinn Seneca sagði eitt sinn, „Lífið er ævintýri. Það er ekki lengd þess heldur hvernig því er lifað sem skiptir mál.“ Amma var heppin að fá að lifa bæði löngu og skemmtilegu lífi. Elva amma var ættmóðir mikil sem sá alltaf um sig og sína. Þú gast alltaf leitað til hennar.

Það er sárt að sakna en við vitum að Elva amma mun alltaf vera með okkur, þó svo að hún hafi kvatt þennan heim og farið yfir í þann næsta. Minning hennar og ljómi lifir áfram í hjörtum okkar og erum við handviss um að dag einn munum við hitta hana ömmu aftur á ný. Rétt eins og Pálmi Gunnarsson söng eitt sinn „Og loks þegar móðirin lögð er í mold þá lýtur þú höfði og tár falla á fold. Þú veist hver var skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf. Það var íslenska konan sem ól þig og gaf þér sitt líf. En sólin hún hnígur og sólin hún rís. Og sjá þér við hlið er þín hamingjudís, sem alltaf er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf. Það var íslenska konan, tákn trúar og vonar, sem ann þér og helgar sitt líf.“

Þar til við hittumst aftur á ný elsku Elva amma, bless í bili.

Ástarkveðjur frá þínum barnabörnum,

Katrín Elva og Karl Friðleifur.
---------------------------------------------

  • Margur einn í aldurs blóma
  • undi sæll við glaðan hag,
  • brátt þá fregnin heyrðist hljóma:
  • Heill í gær, en nár í dag. –

  • Ó, hve getur undraskjótt
  • yfir skyggt hin dimma nótt!
  • Fyrir dyrum dauðans voða
  • daglega þér ber að skoða.

(Björn Halldórsson í Laufási)

Ein af mínum fyrstu minningum um þig var frá Sundlaugaveginum. Ég hef líklega verið nokkurra ára gömul. Ég átti að fara í stutta pössun til Elvu systur. Ekki systur minnar, heldur Elvu systur mömmu. Aldrei man ég nefnilega eftir því að hafa kalla þig annað þar sem mamma kallar þig ávallt Elvu systur. Ég man ekki mikið eftir Sundlaugaveginum en ef ég hugsa til baka þá var dimmrauði liturinn á veggjunum ógleymanlegur og tónlistin sem spiluð var. Stærstan hluta minnar barnæsku áttirðu heima í Fellsmúlanum.

Við vorum árlega hjá ykkur annan í jólum, á brúðkaupsdegi ykkar Dúdda og mömmu og pabba. Við systkinin fórum með pabba á nýjustu myndina í bíó og mamma var skilin eftir í Fellsmúlanum. Eftir bíóið vorum við spurð spjörunum úr um myndina sem þú og Dúddi voruð nánast alltaf búin að sjá og því um mikið að ræða og aldrei legið á skoðunum. Ávallt komum við á Þorláksmessu að sækja og skilja eftir jólagjafir og ef farin var fjölskylduferð í bæinn þá var yfirleitt síðasti viðkomustaður Fellsmúlinn.

Ég minnist þess með hlýju þegar ég fór í starfsnám í 10. bekk og valdi að fara í World Class fyrir neðan ykkur í Fellsmúlanum og upp á RÚV við tökur á áramótaskaupinu. Ég fékk að gista hjá ykkur í gestaherberginu þessa daga og minningin um dúnmjúka og hlýja rúmið lifir sterkt, eða beddaskrattann eins og þú vildir frekar kalla hann. Þú minntir mig oft á Brand afa, töluðuð að mér fannst oft í vísum með áherslu á t-ið og skemmtileg blótorð inn á milli, gjafmild og skiptuð ekki skapi.

Eftir að ég kom heim úr háskólanámi flutti ég í Gullaugað með vinkonum mínum, ská á móti ykkur. Ég fékk að vita frá þér að þetta væri gömul kartöflugeymsla og þaðan var nafnið komið. Það var gott að vita af ykkur handan götunnar ef eitthvað bjátaði á eða ef okkur vinkonurnar vantaði DVD-myndir þá skaust ég yfir götuna í heimsókn og oftar en ekki fengu svo að fylgja með nokkur tímarit í poka og eitt og eitt handklæði úr kistlinum góða. Gjafmildi þín var einstök og það eru ófá handklæði, tímarit, hnífapör eða annað til heimilisbrúks sem ég hef fengið frá þér í gegnum árin, aldrei fór ég tómhent út úr Fellsmúlanum.

Það er sárt að hugsa til þess að þú hafir verið sótt svona skyndilega. Ég mun sakna þess að sitja á móti þér við eldhúsborðið, spjalla og hlusta á skemmtilegar sögur af ömmubörnunum þínum, prakkarastrikum Ómars og uppátækjum Gunna þegar þeir voru yngri eða sögur af ömmu og afa á Sigló og ættartölur að norðan. Ég mun sakna þess að fá ekki símtal á afmælisdaginn minn því alltaf mundirðu eftir að hringja og óska mér til hamingju með daginn. Elsku Elva systir, ég vil þakka alla þína góðvild, þú varst mér í senn frænka og góð vinkona.

  • Ó, allt það gott, sem gafst mér þú,
  • þín geymi máttug höndin nú.

(Sig. Jónsson frá Presthólum)

Rósa Dögg Þorsteinsdóttir.
------------------------------------------

Fallin er frá heiðurskonan Elva Regína Guðbrandsdóttir. Elvu kynntumst við í gegnum ættir okkar á Siglufirði. Hún og eiginmaður hennar, Friðleifur Björnsson, alltaf kallaður Dúddi, eru bæði Siglfirðingar. Elva var skemmtileg og röggsöm. Hún var glaðlynd og okkur fannst alltaf skemmtilegt í kringum hana. Henni fylgdi góður andi og léttleiki. Það sama má segja um Dúdda.

Það var stutt í hláturinn og skemmtisögurnar hjá þeim báðum. Foreldrar okkar og Elva og Dúddi voru góðir vinir og lögðu mikið upp úr því að hittast og rækta böndin. Leiðir fjölskyldna okkar lágu því saman frá því við munum eftir okkur. Synir Elvu og Dúdda, þeir Gunnar Þór og Ómar Ingi, voru á sama aldri og við systkinin þannig að fjölskyldurnar smullu vel saman. Barnaafmælin hjá þeim á Sundlaugarveginum og okkur á Unnarbrautinni voru tilefni skemmtilegrar samveru.

Við minnumst þess hvað okkur fannst merkilegt þegar Gunnar Þór sýndi okkur framfarir sínar í ræktun gúbbífiska og Ómar sýndi okkur kúrekamyndir í kanasjónvarpinu eins og sannur sýningarstjóri. Elva passaði upp á að allt færi vel fram, öllum liði vel og enginn færi svangur heim. Fjölskylduferðirnar út fyrir bæinn voru líka margar og eftirminnilegar. Það eru ófáar myndirnar í fjölskyldualbúmunum sem vitna um fjörið í þessum ferðum.

Elva með kisugleraugu, túperað hár og skuplu hnýtta undir höku í hífandi roki á Þingvöllum. Dúddi að renna sér á vaskafati, sem sprakk í miðri brekku, niður snjóskafl í Þrengslunum. Gunnar Þór og Ómar dressaðir upp í kúrekaföt í afmæli einhvers okkar barnanna á Unnarbrautinni í den. Þetta voru góðir dagar með Elvu og fjölskyldu og fyrir þá viljum við þakka. Í lífinu skiptast á skin og skúrir. Stórt skarð var höggvið í fjölskylduna þegar Ómar lést langt fyrir aldur fram fyrir tveimur árum, eftir hetjulega baráttu við illvígt krabbamein.

Fráfall hans var fjölskyldunni allri mikið áfall. Elva lést á dánardegi hans nú tveimur árum síðar. Nú að leiðarlokum viljum við þakka Elvu fyrir örlæti og hlýhug í okkar garð og góðar minningar.

Við vottum Dúdda, Gunnari Þór, Ingu, Katrínu Elvu, Karli Friðleifi, Oliver, Inga Þór, Svölu Lind, Anice, Abraham, langömmubörnum og öðrum ástvinum okkar dýpstu samúð vegna fráfalls hennar. Guð blessi minningu Elvu.

Siv Friðleifsdóttir, Ingunn Friðleifsdóttir, Árni Friðleifsson, Friðleifur Friðleifsson.