Heimildasíða

Tengt Siglufirði

Helgi Guðbrandur Vilhjálmsson klæðskeri

Mbl.is  26. mars 2018 | Minningargreinar

Helgi Vilhjálmsson fæddist 10. apríl 1918 í Hafnarfirði. Hann lést á Grund 4. mars 2018.

Foreldrar hans voru Vilhjálmur Guðmundsson bílstjóri þar og kona hans, Bergsteinunn Bergsteinsdóttir.

Hann var ungbarn tekinn í fóstur af Þorgrími Jónssyni verkamanni í Hafnarfirði og konu hans Guðrúnu Guðbrandsdóttur.

Helgi lauk prófi frá Iðnskóla Hafnarfjarðar 1937 og lauk klæðskeranámi 1939. Klæðskerasveinn í Rvk. 1939-40. Veitti forstöðu saumastofu Kaupfélag Húnvetninga, Blönduósi, árin 1940-43, klæðskerameistari í Hafnarfirði í þrjú ár og síðan á Siglufirði í átta ár. Verkstjóri við síldarsöltun á Siglufirði 1958-64. Ráðsmaður við Sjúkrahúsið á Húsavík 1964 til 1966. Vann síðan við verslunarstörf hjá versluninni Verðanda í Reykjavík, einnig hjá ÁTVR og endaði sinn vinnuferil hjá Verðlagsstjóra kominn hátt á áttræðisaldur.

Helgi Vilhjálmsson

Helgi Vilhjálmsson

Einn af stofnendum Knattspyrnufélags Hauka í Hafnarfirði 1931 og varaformaður 1932. Formaður Knattspyrnufélaginu Óðins á Blönduósi 1942-43. Varabæjarfulltrúi á Siglufirði 1950-54. Varaformaður Sósíalistafélagi Siglufjarðar árin 1952-61. Formaður Alþýðubandalagsfélags Siglufjarðar árin 1958-62. Einn af stofnendum Leikfélags Siglufjarðar 1951 og í stjórn þess nokkur ár, þar af formaður í eitt ár. Hann söng í Kirkjukór Siglufjarðar og karlakórnum Vísi.

Þegar Valla og Helgi fluttust suður gerðist hann formaður Alþýðubandalags Hafnarfjarðar. Hann var í Söngsveitinni Fílharmóníu.

Maki 1) Hulda Jakobína Ágústsdóttir, f. 1.10. 1920. Þau skildu.
Barn þeirra:

Friðrik Ágúst, f. 21.2. 1939. Kona hans er Margrét Guðmundsdóttir, f. 12.7. 1939.
Börn þeirra:
  • 1) Guðmundur Viðar, f. 15.6. 1960, kvæntur Tau Azegau Friðriksson.
  • 2) Helgi Valur, f. 13.4. 1962, kvæntur Steinunni Ingólfsdóttur.
  • 3) Árný Hulda, f. 18.9. 1970, gift Bjarna Karvel Ragnarssyni.

Barnabörnin eru níu talsins, langafabörnin fjögur og langalangafabörnin fjögur.
Seinni kona Helga Guðbrands var Valgerður Jóhannesdóttir, f. 1.3. 1926, d. 3. apríl 2010. Seinna hjónabandið var barnlaust.

Helgi var vinstri maður. Söng í kórum og lék á leiksviði. Hann er einnig sá af stofnendum Hauka í Hafnarfirði sem síðastur fellur frá.

Útför Helga fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 26. mars 2018, klukkan 13.
------------------------------------------------------

Það er einhvern veginn svo að tíminn til að kveðja ástvin er aldrei réttur. Þó að árin hafi verið orðin 99 og aðeins nokkrar vikur í 100 ára afmælið, þá finnst mér þetta hafa verið of snemmt. Hann var reyndar búinn að lofa okkur því að reyna að vera hjá okkur á 100 ára afmælinu og spila fyrir okkur á munnhörpuna sína. En dauðinn gefur engin grið. Það er svo margs að minnast á langri samleið. Næstum 60 ár.

Hann var einstaklega góður tengdafaðir og afi. Það var alltaf gaman að heimsækja Helga og Völlu og fá þau í heimsókn til okkar. Í mínum huga segir maður alltaf Helgi og Valla. Þau voru órjúfanleg heild. En það var alltaf sama hvort það var á Siglufirði, Húsavík, Reykjavík eða Hafnarfirði. Alltaf voru þau jafn gestrisin og höfðu gaman af að bjóða heim gestum. En árin í Kaplakrika voru skemmtileg.

Barnabörnin elskuðu að komast í „sveitina“ í Kaplakrika. Ótrúlegt þegar maður lítur til baka og sér svo í dag að Kaplakrikinn er nú aðalhöfuðstöðvar FH og alls ekki nein „sveit“. Mér finnst að Haukarnir hefðu frekar átt að vera þarna, en það er nú bara mín skoðun. Það voru líka ljúfar stundir sem við áttum með Helga og Völlu í sumarbústöðunum sem þau byggðu með eigin höndum. Annar á Vatnsleysuströndinni og hinn á Stafnesi. Staðarhóll var reistur í landi Bala á Stafnesi, afar fallegum stað við hraunkantinn. Frá Bala átti Helgi góðar minningar frá æsku sinni. Hann var þar í sveit mörg sumur og hélt vináttu við fólkið þar alla sína löngu ævi.

Við vorum saman öll aðfangadagskvöld síðan 1966. Dásamlegt að eiga allar þessar minningar. Það var eiginlega alveg óhugsandi að halda upp á einhverja viðburði í fjölskyldunni án þess að Helgi og Valla væru með. Og mörg góð ferðalög, bæði löng og stutt, fórum við saman. Efst í mínum huga er þakklætið fyrir að hafa átt svo margar gleðistundir með Helga og alltaf átt hans stuðning vísan ef eitthvað hefur bjátað á hjá okkur. Síðast hjálpaði hann okkur að leggja parket á alla íbúðina okkar, þá kominn á níræðisaldur. Ekki neitt blávatn þessi karl!

Síðustu árunum eyddi hann á hjúkrunarheimilinu Grund. Þar fékk hann frábæra umhyggju og umönnun sem við getum aldrei þakkað nógsamlega. Kærar þakkir til allra sem þar komu við sögu. Blessuð sé minning Helga Vilhjálmssonar.

Margrét.
--------------------------------------------------------

Elsku afi, í hvert skipti sem ég fór frá Íslandi eftir stuttar heimsóknir síðustu árin kvöddumst við eins og það væri í síðasta sinn.

Síðasta skiptið varð samt í nóvember 2016 og ég er þakklátur fyrir þá minningu. Við sátum í herberginu þínu á Grund, ég spilandi á gítar, þú á munnhörpu og pabbi sá um aðalsönginn. Ekki kannski ferskasta hljómsveit landsins, þú 97 ára, pabbi 77 og ég 56, en við skemmtum okkur vel.

Minningarnar hlaðast upp og ég man fyrst eftir mér hjá ykkur ömmu og langömmu Siggu á Siglufirði, kannski bara tveggja ára, fyrsta hjólið, ferð í vörubíl og síldarplanið eru hlutir sem ég man eftir. Það var á Húsavík sem þú kenndir mér að lesa og bókin sem við stögluðumst í gegnum var um hetjuna Gretti Ásmundarson. Kaplakrikinn skipar samt stærsta sessinn og helgar í sumarbústaðnum á Vatnsleysuströnd.

Þú varst heiðarlegur, harðduglegur og hæfileikaríkari en flestir. Klæðskeri, smiður, bókagerðarmaður, söngvari, munnhörpuleikari af guðs náð og það eru ekki margir sem þekktu Íslendingasögurnar og íslensk ljóð betur en þú. Þú kynntir okkur fyrir Bör Börssyni, Góða dátanum Svejk og tímaritinu Íslenskri fyndni, sem við höfðum mjög gaman af, en einhvern veginn gengu þeir brandarar ekki alveg upp þegar í skólann kom. The Golden Gate Quartet, Pavarotti og Maria Callas voru oft á plötuspilaranum svo og sunnudagsmessurnar í útvarpinu. Þú varst einn af stofnendum Hauka í Hafnarfirði og staðfastur Alþýðubandalagsmaður allt þitt líf.

Matarboðin ykkar ömmu voru alltaf stórkostleg og veisluborðin hlaðin. Stundirnar sem við áttum saman hjá ykkur ömmu með Pétri (látinn), Doddu, Siggu, Haraldi (látinn) Margeiri og Vigdísi voru ávallt tilefni mikillar tilhlökkunar.

Þú varst sannkallaður „trendsetter“ í klæðaburði og það skipti ekki máli hvort þú varst að fara í morgunverð á Grund, í ferðalag, veislu eða bara liggjandi uppi í rúmi að gera krossgátu, þú varst alltaf flott klæddur með bindi eða slaufu og ef út var farið trónaði franska alpahúfan auðvitað á kollinum.

Þú elskaðir fjölskylduna þína og varst áhugasamur um hag okkar allra og það var mikil tilhlökkun að taka mynd af fimm ættliðum á afmælisdaginn þinn, sem augljóslega verður ekki, en við „photoshoppum“ þig inn í myndina.

Það er dásamlegt til þess að hugsa hversu mikinn þátt þú og amma Valla áttuð í lífi okkar allra og við erum öll betri manneskjur fyrir vikið.

Elsku afi minn, ég þakka þér af öllu hjarta fyrir samfylgdina og fyrir þá ást og umönnun sem þú og amma sýnduð okkur öllum.

Guðmundur Viðar Friðriksson.
---------------------------------------------------------

Við ætluðum í stórafmælið hans afa Helga um páskana og hlusta á hann spila á munnhörpuna sína. En endum svo á að fara í jarðarförina hans nokkrum dögum fyrir fyrirhugað afmæli. En hann fær kannski að halda upp á afmælið sitt í Sumarlandinu með ömmu Völlu í staðinn. Við verðum að hugga okkur við það. Þau voru alltaf nefnd í sömu andrá, alltaf svo samheldin. Ég á svo margar góðar minningar með ömmu og afa.

Fékk oft að fara í sumarbústaðinn á Vatnsleysuströndinni til að hugsa um og hlúa að Huldulundinum, sem þau bjuggu til fyrir mig. Fallegan lítinn trjálund. Mér þótti svo vænt um það. Ég fékk að smíða alls konar með afa uppi í bústað og fór svo með þeim í fjöruferðir fyrir kvöldkaffið. Synir okkar fengu svo snemma að upplifa að smíða með langafa sínum. Ég dáðist að afa og ömmu þegar þau byggðu sumarbústaðinn á Stafnesi orðin sjötug. Alltaf var afi eitthvað að dytta að og smíða. Hann smíðaði til dæmis litla dúlluhúsið sem krakkarnir okkar léku sér í.

Mér þótti alltaf svo gaman að gera slátur með ömmu og afa. Það gerðum við fjölskyldan í nokkur ár, ásamt mömmu og pabba. Afi reiknaði fram og til baka hvað við værum að spara mikið á hverjum kepp og hvað verkamaðurinn væri lengi að vinna fyrir búðarkeyptu slátri. Enda vann hann hjá Verðlagseftirlitinu í mörg ár. Þau voru bæði nýtin og sparsöm, sem okkar kynslóð gæti lært margt af.

Við Bryndís og afi fórum einu sinni saman að skoða húsið sem hann hjálpaði fósturforeldrum sínum að byggja í Hellisgerði í Hafnarfirði. Hann var svo stoltur að segja okkur frá þessu og við vorum stoltar af honum. Ég læt hér staðar numið, en gæti nefnt margar aðrar góðar minningar með ömmu og afa. Þau voru yndislegt og gott fólk. Við minnumst alltaf afa Helga þegar við skerum sunnudagssteikina með hans orðum: „Nú ráðumst við á drekann!“

Hvíl í friði, afi minn.

Þín sonardóttir, Árný Hulda og fjölskylda.
-------------------------------------------------------------

Þau sómahjónin Helgi Vilhjálmsson og Valgerður Jóhannesdóttir, móðursystir okkar, léku stórt hlutverk í bernsku okkar systkinanna, fyrst á Siglufirði og síðan í Kaplakrika. Þær Valgerður og Halldóra móðir okkar voru mjög samrýndar og það var mikill fengur þegar þau Valla og Helgi fluttu suður í Kaplakrika í Hafnarfirði árið 1966 og festu sér hús þar sem nú er íþróttasvæði FH. Í stað sumarferða norður komu nú tíðar ferðir í Krikann. Á sjöunda áratugnum var þetta sannkallað ævintýraland með læk og hrauni en mestu máli skipti samt létt lund og ótakmörkuð gestrisni þeirra hjóna.

Helgi Vilhjálmsson var þarna húsbóndi og hrókur alls fagnaðar, kominn á æskuslóðirnar í Hafnarfirði þar sem hann hafði alist upp á kreppuárunum og gerst einn af stofnendum Hauka tólf ára gamall. Það var oft gestkvæmt hjá þeim hjónum en hin árlega þrettándagleði þeirra sló öll met. Þau eignuðu sér þann dag og slógu jafnan upp mikilli veislu. Héldu þau þessum sið langt fram eftir aldri.

Helgi tók okkur börnunum jafnan vel og tókst þar mikill vinskapur og væntumþykja sem entist ævilangt. Hann kenndi okkur að ráða mynda- og krossgátur og valdi okkur bækur sem hann þóttist viss um að þættu skemmtilegar. Þar bar hæst Bör Börsson og Góða dátann Svejk. Sjálfur bjó Helgi yfir ríflegri kímnigáfu og sagði margar sögurnar. Ein sú besta átti það sameiginlegt með áðurnefndum bókmenntum að hægt var að hlæja að henni endalaust og var af því þegar hann saumaði föt á Björn Pálsson alþingismann frá Löngumýri. Vísur og kvæði kunni Helgi og var söngmaður mikill og lagviss. Hafði enda sungið með karlakórnum Vísi á Siglufirði.

Helgi var laghentur þúsundþjalasmiður. Kom það sér vel þegar klæðskeraiðnin lét undan síga. Þau hjónin reistu sér einbýlishús á Siglufirði áður en þau fluttu suður. Þar sat Helgi heldur ekki auðum höndum. Fljótlega byggðu þau sér glæsilegt sumarhús á Vatnsleysuströnd í félagi við Gústa son Helga og síðan annað suður á Reykjanesi. Um svipað leyti færðu þau okkur fjölskyldunni að gjöf áhaldahús sem Helgi smíðaði og enn stendur á Kjalarnesi. Þau Valla fóru í margar ferðir til útlanda til að sjá ný lönd og til og heimsækja skyldmenni og vini. Þau voru vinmörg og áttu bæði stóran frændgarð.

Árið 1980 fluttu þau til Reykjavíkur en 2004 komst Helgi aftur á heimaslóðir í Hafnarfirði þegar þau hjónin fluttust í vistlega íbúð fyrir eldri borgara. Þau voru afar samrýnd og það var Helga mikið áfall þegar Valgerður féll frá vorið 2010, hann þá orðinn háaldraður og þrotinn kröftum. Eins og hann sagði sjálfur „ég er einn eftir“ úr stórum systkinahópi og löngu orðinn eini stofnandi Hauka á lífi. Hann fylgdist þó með og þótti vænt um það þegar Haukar sýndu honum sóma og ræktarsemi.

Síðustu árin hafði Helgi stundum á orði að þetta væri orðið ágætt hjá sér, en undir það síðasta bar þó væntanlegt aldarafmæli hans oft á góma. Ekki varð af því og munaði aðeins fimm vikum. Í staðinn kveðjum við hann nú hinstu kveðju með miklu þakklæti fyrir alla góðvildina og vinskapinn.

Sigríður, Margeir og Vigdís Pétursbörn.
---------------------------------------------------------------

Kveðja frá Knattspyrnufélaginu Haukum

Það var sólbjartur sunnudagur 12. apríl 1931 þegar 13 ungir piltar komu saman í húsi KFUM í Hafnarfirði í þeim tilgangi að stofna íþróttafélag. Einn þessara pilta var Helgi Vilhjálmsson, þá nýorðinn 13 ára. Á þessum fundi var Knattspyrnufélagið Haukar stofnað. Nafnið Haukar var síðan valið að tillögu séra Friðriks Friðrikssonar á fundi 8. júlí. Á þeim fundi var Helgi kjörinn varaformaður félagsins og „hvatti hann félagana að vera áhugasama um félagið“ eins og segir í fundargerð.

Í viðtali við Helga í tilefni 90 ára afmælis hans segir m.a: „Þegar við stofnuðum Hauka var einnig til Knattspyrnufélag Hafnarfjarðar og líka annað sem hét 17. júní, síðan var til Þjálfi og svo komu Haukar og FH. Það höfðu því verið stofnuð þrjú félög á undan Haukum sem ég man eftir. Þá var íbúafjöldinn um 2.000 manns. Þegar ég flutti úr Firðinum eru þeir um 3.600. Það var alltaf slagur á milli félaganna. Haukarnir voru þá allir úr Vesturbænum og þeir litu dálítið niður á Suðurbæinga, töldu þá vera litla karla.“

Alla tíð bar Helgi hlýjan hug til félagsins og var fyrstur manna til að rétta fram hjálparhönd þegar á þurfti að halda.

Hann var sæmdur gullstjörnu félagsins 1981 og kjörinn heiðursfélagi 2001.

Nú þegar við kveðjum þennan síðasta stofnanda félagsins okkar sendum við fjölskyldu Helga innilegar samúðarkveðjur.

Fyrir hönd aðalstjórnar Hauka,

Bjarni Hafsteinn Geirsson.