Ólafur Guðbrandsson

mbl.is 7. febrúar 2004 | Minningargreinar

Ólafur Guðbrandsson fæddist á Akureyri 13. mars 1924. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 27. janúar síðastliðinn.

Foreldrar hans voru hjónin Guðrún Svanhildur Flóventsdóttir, f. 31. júlí 1886, d. 3. október 1974, og Guðbrandur Jóhann Sigfússon, f. 12. júlí 1888, d. 10. febrúar 1951.

Systir Ólafs var

Sigurlaug Þóra Guðbrandsdóttir, f. 13. október 1919, d. 5. ágúst 2001. Hennar maður var Sigþór Guðjónsson, f. 24. febrúar 1908, d. 25. janúar 1990. Þau eignuðust þrjú börn.

Ólafur var kvæntur Guðrúnu Guðmundsdóttur frá Vattarnesi, f. 20. júní 1923.
Börn Ólafs eru þrjú:

1) Guðrún Jakobína, f. 1952, gift Hrafnkeli Hall. Þau eiga fjögur börn og þrjú barnabörn. Móðir Guðrúnar Jakobínu er Daisy Karlsdóttir.

2) Regína, f. 1952 og er hún gift Sigurði Sigurðssyni. Börn þeirra eru fjögur og barnabörn sex.

3) Guðbrandur Jóhann, f. 1956. Eiginkona hans er Sigríður Elva Ólafsdóttir. Þau eiga þrjú börn og eitt barnabarn.

Ólafur Guðbrandsson -- ókunnur ljósmyndari

Ólafur ólst upp á Siglufirði. Hann fór snemma að vinna og var sendill hjá Kaupfélagi Siglfirðinga ungur að árum.

Um tvítugt fór hann á Héraðsskólann í Reykholti og var þar tvo vetur. Þegar heim kom fór Ólafur til sjós og var á togurum og bátum meðan hann var ungur. Hann var til sjós þegar dætur hans fæddust 1952.

Síðan þegar hann fór í land starfaði hann hjá Síldarverksmiðjum ríkisins á Siglufirði í mörg ár. Einnig starfaði hann í frystihúsi hjá fyrirtækinu Ísafold hf.

Samhliða þessum störfum hafði Ólafur kindur og var það hans helsta ánægja og afþreying, auk þess að vera drjúg búbót fyrir heimilið. Hann var einn af stofnendum Fjáreigendafélags Siglufjarðar og starfaði á vegum þess félags nokkur haust.

Á efri árum, þegar heilsa hans var tekin að bila, reri hann til fiskjar á trillu ásamt syni sínum og var það hans síðasti starfsvettvangur.

Útför Ólafs fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
--------------------------------------------------------------------

Elskulegur tengdafaðir minn Ólafur Guðbrandsson lést á Sjúkrahúsi Akureyrar eftir stutta en snarpa baráttu þar sem hófst á sjúkrahúsi Siglufjarðar, við manninn með ljáinn, Óli Brandar eins og hann var yfirleitt nefndur, var Siglfirðingur í húð og hár, og þekkti hann þar hverja þúfu og hvern stein.

Óli var hinn sanni Íslendingur sem hvergi mátti neitt aumt sjá. Og ef hann vissi af einhverjum sem var minni máttar brást hann skjótt við án þess að láta af sér vita. Má segja að Óli hafi verið ærbóndi þó ekki hafi verið í stórum stíl þar sem ær voru hans áhugamál af lífi og sál alla ævi. Hann starfaði lengst um hjá Síldarverksmiðjum ríkisins og var þar virtur af vinnufélögum og vinnuveitendum og þótti góður starfskraftur.

Fólu þeir honum ýmis störf og var hann meira að segja sendur til annarra landshluta til að koma lagi á tæki sem þar höfðu bilað eða þurftu aðhlynningar og með yfirvegun sinni og athyglisgáfu tókst honum oftast en ekki að koma skikki á þau tæki sem margir aðrir höfðu gefist upp á.

Þrátt fyrir annasöm störf hjá SR gaf Óli sér alltaf tíma til að sinna því, sem hann tók í arf frá föður sínum, það var að sjá um kindur sem faðir hans hafði átt. Óli sem var mjög kærleiksríkur og elskaði bæði dýr og menn tók að sér hlutverk bóndans við fráfall föður síns, hann hugsaði einstaklega vel um kindur sínar allt árið um kring.

Á sumardögum naut hann þess að fara upp í Hvanneyraskál með brauð og annað góðgæti og þar stóð hann oft góða stund og kallaði á kindurnar sínar í blíðum róm sem komu að vörmu spori eftir að heyra rödd hans og þáðu veitingar úr hendi hans.

Ég hygg að það hafi verið mikið gæfuspor hjá Óla Brandar þegar hann ákvað að framtíð sinni skyldi hann eyða með Guðrúnu Guðmundsdóttir frá Eskifirði, sem lifir mann sinn og harmar hið snögga fráfall hans. Gunna mín, það er staðföst trú mín að látnir lifi og guð faðir vor mun sjá svo um að við hittumst á ný í ríki hans.

Ég bið góðan guð að gefa Gunnu og börnunum styrk til að takast á við það sem framundan er. Alls þessa bið ég og þakka í Jesú nafni. Megi styrkur hins æðsta gefa þér frið og blessun í minningu um þennan góðan mann. Minningin um Óla mun aldrei hverfa og hans mun ég ætíð minnast er ég heyri góðs manns getið.

Elsku Gunna og börn, megi guð veita ykkur styrk á þessum erfiða tíma.

Sigurður.
-------------------------------------------------------

Elsku afi. Það eru margar ljúfar minningar sem koma upp í huga okkar systkina við andlát þitt, fyrir þær dýrmætu stundir erum við ævinlega þakklát. Oft hringdum við í þig og báðum þig að sækja okkur upp í skarð og alltaf komst þú og keyrðir okkur heim með bros á vör, jafnvel vini okkar líka.

Á leið heim úr íþróttahúsinu var oft komið við hjá afa og ömmu og spjallað við eldhúsborðið eða bara horft á sjónvarpið. Þangað var gott að koma og alltaf dekrað við mann. Afi hafði gaman af því að segja sögur og sagði okkur ófáar frá því í gamla daga. Afi fræddi okkur heilmikið um ættfræði en hann var snillingur á því sviði.

Við minnumst afa sem frábærrar manneskju og mun minningin um hann alltaf skipa stóran sess í hjörtum okkar. Við kveðjum afa með söknuði og trega. Guð blessi minningu hans.

Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.

(V. Briem)

Elsku amma, guð styrki þig í þessum mikla missi og veiti þér festu og styrk til að horfa fram á við björtum augum.

Guðrún Sif, Jóhann Örn og Ólafur Guðmundur.
----------------------------------------------------------------------

Elsku afi minn. Þú varst alveg einstakur, ljúfur og góður maður. Það er mér svo minnisstætt þegar ég var yngri, því þá komum við fjölskyldan alltaf norður á hverju sumri og dvöldum jafnan í mánuð í senn. Það var svo mikil tilhlökkun að koma til ömmu sem beið með lærið í ofninum og afa sem sagði okkur sögur af kindunum sínum sem honum þótti svo vænt um, að hann hefði viljað sofa með þær uppí hjá sér. Afi hafði líkan einstakan áhuga á ættfræði sem gat verið ansi gaman að hlusta á, þó maður hafi ekki alltaf náð að fylgja þræðinum.

Amma og afi voru alveg einstök, þau hafa alla tíð verið svo samrýnd og miklir vinir.

Það er alltaf erfitt að kveðja ástvin sem hefur fylgt manni í gegnum lífið en, elsku afi minn, ég veit að þú átt eftir að fylgja okkur alla tíð.

Ég kveð að sinni og bið Guð að geyma ömmu, mömmu, Gunnu Bínu, Guðbrand og fjölskyldur.

Guð veri með ykkur.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.

(Vilhj. Vilhj.)

Þín Nína.
--------------------------------------

Elsku afi. Minningar um þig eru margar og allar eru þær ljúfar og góðar. Ég man svo vel eftir öllum ferðunum með þér út á Strönd að gefa kindunum, sem þér þótti svo vænt um að þú þekktir þær allar með nafni.

Einnig eru mjög minnisstæðar allar ferðirnar upp í Hvanneyrarskál þar sem bílnum var lagt og tekinn smágöngutúr sem endaði oftar en ekki með flikk-flakk eða öðrum slíkum leikfimiæfingum sem allir öfunduðu þig af þótt áratugum yngri væru, margar aðrar góðar minningar eiga eftir að kalla fram bros hjá mér um ókomna tíð. Afi og amma voru alltaf jafn stolt og ánægð með barnabörnin svo ég tali nú ekki um langafabörnin sem nú eru tíu talsins og fer fjölgandi, söknuður þeirra er mikill því þau fengu svo stuttan tíma með þér.

Afi minn, mikið rosalega er sárt að kveðja þig á þessari stundu en ég veit að það hefur verið tekið vel á móti þér af Laugu systur þinni og nú munuð þið saman vaka yfir okkur öllum.

Elsku amma mín, mamma, Gunna Bína, Guðbrandur og fjölskyldur. Sorg ykkar og okkar allra er mikil en við stöndum þétt saman og veitum hvert öðru styrk á þessari erfiðu stund.

Elsku afi minn, sofðu rótt. Saknaðarkveðja.

Sigríður Gróa.
-------------------------------------------------

Þá er komið að því að maður kveðji ástkæran afa minn hann Ólaf Guðbrandsson, Óla Brandar eins og hann var oftast kallaður. Og þakka ég honum allar yndislegu stundirnar sem ég hef átt með honum og eru það margar skemmtilegar minningrnar sem maður getur rifjað upp þegar maður hugsar til baka, eins og þegar það var verið að reyna að kenna manni að slá með orfi og ljá sem gekk nú frekar hægt ef nokkuð en alltaf situr nú eitthvað eftir eins og nú þegar maður er að reyna að herða upp hugann og láta tímann reika til baka.

Minningarnar eru ótal margar sem koma upp í hugann og læt ég hugann reika á meðan ég rifja þær aðeins upp og geymi allar hinar, eins og gull. Að fara upp í Hvanneyrarskál á Subaru og sjá hversu langt hann gæti komist og eftir að upp var komið og ekki lengra hægt að komast á bílnum þá var bara lagt og kallað á kindurnar hans sem hlýddu með ólíkindum á köllin hans og komu skömmu síðar og fengu sér brauðbita eða annað góðgæti sem var ekki langt undan, eins og þegar kindunum var sleppt á fjall voru það ófáar stundirnar sem það var notaður kíkirinn til að skoða hvaða kindur væru uppi í fjalli og alltaf þekkti hann sínar úr hópnum þó margar aðrar væru í kringum hans kindur.

Hann afi minn var einstaklega góður í ættfræðinni. Hann var það góður í ættfræði að maður skildi stundum ekkert í því hvernig hann vissi allt þetta, sem hann gat frætt mann á, en mér er mjög minnisstætt eina verslunarmannahelgina þegar ég ásamt nokkrum vinum mínum fékk að gista í garðinum hjá afa og ömmu og vini mína langaði til Akureyrar en ég ákvað að verða eftir og var þá hjá afa og ömmu alla helgina. Er þetta ein skemmtilegasta verslunarmannahelgi sem ég hef farið á og hefur maður nú farið á þær nokkrar. Að tala við afa um ættfræði, kindur og spil og allt milli himins og jarðar. Elsku afi minn, takk fyrir allar góðu stundirnar.

Ég votta ömmu Gunnu og Gunnu Bínu, Regín og Guðbrandi samúð mína.

Ólafur Rúnar.
---------------------------------------------------

Elsku langafi.
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.

(Sig. Jónsson.)

Karen Sól og Ísak Máni.
--------------------------------------------------------

Elsku langafi.

Ó, Jesú bróðir besti,
og barna vinur mesti,
Æ, breið þú blessun þína,
Á barnæskuna mína.

Aron Þór og Eva Ösp.
-----------------------------------------------

Elsku afi og langafi, minning þín lifir í hjörtum okkar. Við erum ríkari fyrir að hafa átt þig að.

Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti

(Höf. ók.)

Vertu nú yfir og allt um kring
með eílífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni

(Sig. Jónsson)

Megi guð styrkja hana ömmu okkar á þessum erfiðu tímum.

Ólafur og Telma Sól, Gunnar og fjölsk., Hafdís og fjölsk. og Fannar Snær.
---------------------------------------------------------

Ólafur Guðbrandsson fluttist hingað til Siglufjarðar með foreldrum sínum innan við eins árs aldur. Þau Guðrún Flóventsdóttir og Guðbrandur Sigfússon létu byggja Hvanneyrarbraut 21c og var húsið ekki tilbúið fyrr en um sumarið 1924. Í þessu húsi ólst Ólafur upp og átti heimili alla sína ævi. Ólafur lauk skólagöngu hér í bænum, en fór síðan í Reykholtsskóla og var þar í tvo vetur ásamt fleiri Siglfirðingum. Hann var góður íþróttamaður á þessum tíma og naut þess lengst ævi sinnar.

Ólafur vann alla algenga verkamannavinnu bæði til sjós og lands, síðustu starfsárin hjá SR hér í Siglufirði.

Ég sem þessar línur rita var í félagsskap með Ólafi. Það var Sameignarfélag fjáreigenda, sem við svokallaðir fjáreigendur stofnuðum eftir að Kaupfélag Siglfirðinga varð gjaldþrota 1970. Þar vann Ólafur nokkur haust í sláturtíðinni. Árið 1984 var Sameignarfélagið lagt niður vegna þess að stjórnarmenn í landbúnaðarráðuneytinu neituðu okkur um leyfi til áframhaldandi starfsrekstrar. Þá hættu langflestir fjáreigendur hér í Siglufirði fjáreign.

Ólafur var vel lesinn, ættfróður í betra lagi og var vel heima í orðræðum hvar sem borið var niður. Hér innan þessa þrönga en fagra fjallahrings bjó og starfaði Ólafur og vildi hvergi annars staðar vera, enda á hann margar ferðir hér í fjöllunum í kringum Siglufjörð, Hvanneyrarskál, Ófæruskál og fyrir Strákafjall og komst ávallt klakklaust úr þeim ferðum.

Við Ólafur erum búnir að þekkjast í nokkra áratugi, enda fjölskyldurnar tengdar því dóttir mín er gift Guðbrandi syni Ólafs. Að lokum sendi ég eiginkonu hans, börnum, tengdabörnum og barnabörnum samúðarkveðjur. Enda ég þessi fátæklegu orð með minningu um félaga okkar í Sameignarfélaginu eftir Þórarin Hjálmarsson:

Ég þakka okkar löng og liðin kynni,
sem lifa, þó maðurinn sé dáinn.
Og ég mun alltaf bera mér í minni
þá mynd sem nú er liðin út í bláinn.
Und lífsins oki lengur enginn stynur
sem leystur er frá sinnar æviþrautum.
Svo bið ég Guð að vera hjá þér, vinur
og vernda þig á nýjum ævibrautum.

Ég vona að Ólafur hafi átt góða heimkomu með hækkandi sól og vaxandi birtu.

Hvíl í friðarfaðmi og guði falinn.

Ólafur Jóhannsson.
----------------------------------------------------

Í dag kveðjum við góðan samferðamann, vin í gegnum lífið og móðurbróður, hann Óla frænda. Það er einhvern veginn þannig að kallið kemur alltaf á óvart þótt hár aldur gefi til kynna að frekar megi maður búast við því.

Óli frændi var svo lánsamur að hann þurfti ekki að dveljast lengi á sjúkrastofnumum. Hann var alltaf svo hress og gat gert það sem hann hafði gaman af, eins og að aka um bæinn á sínum fjallabíl með Guðrúnu sína sér við hlið. Guðrún og Óli voru einstaklega náin og máttu ekki hvort af öðru sjá, það var aðdáunarvert hvað þau voru miklir vinir og alltaf saman.

Siglufjörður var bærinn og enginn ástæða til að fara nokkuð annað, nema ef til vill upp á Akranes til Regínu dóttur sinnar og fjölskyldunnar hennar. Það var því ákaflega ánægjulegt þegar þau heiðurshjón voru stödd í Reykjavík síðasta sumar, ásamt Guðbrandi syni sínum og fjölskyldu, til að fagna 80 ára afmæli Guðrúnar, að fá þau í heimsókn í Hafnarfjörðinn til Guðbjargar frænku sinnar. Þá var glatt á hjalla og var það öllum mikið gleðiefni.

Þegar við systkinin vorum að alast upp á Sigló var daglegur samgangur á milli heimilanna á Hólaveginum og Hvanneyrarbrautinni. Amma og afi bjuggu á Hvanneyrarbrautinni og síðar eftir lát afa bjuggu þar Óli, Guðrún og amma ásamt Gunnu Bínu, Regínu og Guðbrandi og voru þau okkar nánasta fjölskylda.

Það var alltaf gott að koma til Óla og Guðrúnar, enda var oft litið inn til þeirra, þegið kaffi og heimabakað brauð að hætti hússins. Ávallt þegar Óli var sóttur heim var maður dottinn inn í allsherjar ættfræði og ættirnar raktar saman eins og honum einum var lagið. Honum var mikið í mun að vera í nánu sambandi við börnin sín og barnabörn.

Ekki má gleyma blessuðum kindunum sem voru hans vinir, oft greip hann í kíkinn og skannaði yfir fjöllin í leit að kindunum sínum sem hann þekkti langt að.

Móðir okkar átti bara eitt systkini, hann Óla frænda, og það var alltaf mjög sterkt samband á milli þeirra. Síðustu vikurnar í lífi þeirra voru um margt svipaðar. Líkt og systir hans fór Óli í sína hinstu för til Akureyrar.

Við viljum að lokum þakka Óla frænda fyrir allt, þá umhyggju og frændsemi sem hann sýndi okkur ætíð. Sérstaklega viljum við þakka honum fyrir að annast eftirlit með íbúðinni okkar á Hólavegi 19 og þá alúð sem hann sýndi heimili foreldra okkar.

Við vottum Guðrúnu og afkomendum þeirra hjóna samúð okkar.

Guðbrandur, Guðbjörg, Páll Marel og fjölskyldur.
---------------------------------------

mbl.is 21. febrúar 2004 | Minning

Ólafur Guðbrandsson fæddist á Akureyri 13. mars 1924. Hann lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri 27. janúar síðastliðinn og var útför hans gerð frá Siglufjarðarkirkju 7. febrúar.

Elsku afi minn. Ég vil þakka þér fyrir mig. Ég vona að þú hafir það gott og þér líði vel hinum megin, ég veit líka að þú heldur áfram að fylgjast með okkur öllum sem söknum þín svo sárt.

Ég á svo erfitt með að trúa því að þú sért dáinn, elsku afi minn. Ég mun alltaf varðveita í hjarta mínu minningar mínar um þig, svo góðan afa. Ég ætla að segja dætrum mínum þegar þær stækka hve góðan langafa þær áttu. Þegar ég talaði við þig, afi, í síðasta skipti spurðir þú mig hvort Maren Lind litla væri ekki með litlu augun okkar sem okkur þótti alltaf svo sniðugt og vænt um. Þú gast ekki séð Maren Lind því hún er svo nýfædd en ég veit að núna sérð þú hana alltaf og ert með okkur öllum alltaf.

Ég bið góðan guð um að styrkja og blessa elsku ömmu, mömmu, Gunnu Bínu, Guðbrand og fjölskyldur. Hafðu það gott, elsku afi minn.

Rakel Sigurðardóttir og fjölskylda.
---------------------------------------------------------

Elsku langafi. Ég er búin að borða mikið fyrir þig og ég veit að núna ert þú engill á himninum hjá guði og passar okkur. Ég er svo lítil og sé svo vel að ég sá þig sem stjörnu á himninum og kallaði á þig. Hafðu það gott, elsku langafi.

Þínar langafastelpur,

Íris Edda og Maren Lind Steinþórsdætur.