Tengt Siglufirði
mbl.is - 11. janúar 2004 | Minningargreinar
Guðmunda Óskarsdóttir fæddist í Reykjavík 11. júní 1938. Hún
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 25. desember síðastliðinn.
Foreldrar hennar voru Jónína Sæunn Sigurðardóttir Sæby, f. á
Siglufirði 5. maí 1910, d. 11. apríl 1985, og Óskar Sveinsson sjómaður og verkamaður, f. í Reykjavík 24. október 1903, d. 14. des. 1983.
Hálfsystir sammæðra er
Guðmunda giftist 1. júní 1958 Páli Þór Jónssyni, f. 1. des. 1930, d. 23.
des 2001. Þau skildu árið 1960.
Börn þeirra eru:
Gógó, eins og hún
var gjarnan kölluð, giftist 30. des. 1961 eftirlifandi eiginmanni sínum Ingimari Eydal Lárussyni sjómanni og síðar hafnarverði, f. 5. apríl 1924.
Börn þeirra eru:
Gógó ólst upp í Reykjavík hjá móður sinni og Svövu systur til 11 ára aldurs, er hún fór í fóstur til Siglufjarðar þar sem Kristján Sigurðsson móðurbróðir hennar og Ólöf Gísladóttir bjuggu henni gott heimili. Gógó lauk gagnfræðaprófi á Siglufirði. Hún réð sig snemma sem kaupakonu á ýmis sveitaheimili á sumrin og 17 ára fór hún í Húsmæðraskólann að Laugum í S-Þing. Gógó bjó í fáein ár í Keflavík, en flutti árið 1960 til Dalvíkur þar sem hún starfaði m.a. við eigin atvinnurekstur um árabil. Árið 1990 flutti Gógó til Garðabæjar þar sem hún vann við húsvörslu jafnframt því sem hún hóf nám í nuddi. Hún lauk námi sem nuddari 1993 og starfaði við þá iðju á eigin nuddstofu, jafnframt því sem hún sinnti húsvarðarstarfinu.
Útför Gógóar var gerð frá Garðakirkju 2. janúar, í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
---------------------------------------------------
Elsku besta mamma mín. Það er svo margt sem mig langar að þakka þér fyrir, þann tíma sem ég fékk að hafa þig hjá mér og það eru forréttindi sem ég þakka guði fyrir. Þú varst hin eina og sanna kjarnakona, með stórt hjarta sem allir höfðu aðgang að. Þú varst kjörkuð, hláturmild, barst höfuð hátt, bjartsýn og mjög gefandi kona öllum þeim sem þú kynntist á lífsleiðinni. Þú varst á undan þinni samtíð í svo mörgu og mikil heimskona.
Það var aldrei neitt mál, það sem þú tókst þér fyrir hendur, þú leystir hlutina af þvílíkri elju og dugnaði að enginn getur skákað þér þar, það veit ég fyrir víst. Þú varst góð mamma sem umvafðir mig mikilli ást og kærleika, sem ég gef mínum börnum og það er mikið veganesti. Fjölskyldan var þér afar mikils virði. Þú hélst fast utan um okkur og sagðir það oft hvað þú værir rík að eiga okkur að, svona sterka og samheldna fjölskyldu, en mamma, við vorum mun ríkari að eiga þig að, það vil ég að þú vitir.
Það er svo ótalmargt sem mig langar að setja á blað, elsku mamma, en ég virði þínar óskir. Mig langar að kveðja þig með ljóðinu sem ég orti til þín og færði þér í sumar, þú varst svo ánægð og sagðir að það væri dýrmætasta gjöf sem þú hefðir fengið. Það féllu nokkur tár á milli okkar, elsku mamma, við vissum báðar að tíminn styttist óðum. Elsku mamma, takk fyrir að hafa verið í mínu lífi, ég sakna þín.
Mín elskandi móðir, þú ert mér svo kær, komst mér í heiminn með fallegri bæn, með visku og dug, fórst ótroðna leið, erfitt á stundum, ei gatan var greið. Þú býrð yfir krafti og bjartsýnishug, efldist við mótlæti af áhveðnum dug. Þitt hjarta úr gulli, það víst ég veit, ást þína og hlýju og falleg heit þú sýnir og sannar þitt tilverustig. Af guði varst gefin til að hugsa um mig, hér kveð ég þig, móðir með visku þá að lífið er hverfult en virða það á.
Þín dóttir Inga.
---------------------------------------------------------
Elsku amma.
Ég man það svo vel hversu dásamlegt það var að koma norður í heimsókn til ykkar afa, þegar ég var yngri, og jafnvel enn betur hve sárt það var að þurfa að kveðja og halda heim á leið. Þegar þú svo fluttir í bæinn var fjarlægðin ekki lengur svo óralöng og þá urðu heimsóknirnar fleiri, á báða vegu. Ég veit að þó fjarlægðin hafi aftur lengst, þá fylgistu alltaf með mér.
Alltaf var hægt að hlaupa í hlýjan ömmufaðm og kúra sig í ömmubobba. Við vorum öll brjóstasnúðarnir hennar ömmu sinnar. Ef eitthvað bjátaði á var svarið ávallt, "þetta grær áður en þú giftir þig" og um leið greru öll heimsins sár, hvort sem á líkama eða sál.
Þú varst alltaf svo mikil hetja, hetjan okkar allra, alltaf hress og kát, og svo ótrúlega lífsglöð, þrátt fyrir veikindin. Þau áttu ekki að fá að buga þig.
Það gaf mér svo mikið að fá að sitja hjá þér síðustu dagana og mér leið svo vel í hjartanu að halda í hendina á þér og horfa á þig. Þó það væri jafnframt sárt að horfa á þig svo þjáða.
Þó það sé sárt að missa í senn, bestu ömmu í heimi og svo góða vinkonu sem þú hefur ávallt reynst mér, þá veit ég að hjá Guði líður þér betur, hann hefur bundið enda á þjáningar þínar. Og eins og mamma sagði við mig og ég veit það er rétt, það væri eigingirni að hugsa annað og því er ég svo glöð yfir því að nú líði þér vel, en ég sakna þín samt svo ótrúlega mikið.
Ég elska þig, Þín Elísa Hrund.
--------------------------------------------------------
Elsku Gógó.
Takk fyrir allt og allt.
Sendum Inga, börnum og fjölskyldum þeirra, okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Svava systir, Grímur og börn.
Gógó frænka, já ein yndislegasta manneskja sem ég hef þekkt um ævina. Alltaf tók hún mér eins og ég var með opnum örmum og mikilli hlýju. Það var ekki fyrr en á seinni árum að ég vissi að hún hefði ómælda trú á andlegum málefnum enda hjálpaði það henni mikið í gegnum þessi langvarandi veikindi sem hún þurfti að þola öll þessi ár.
Þegar ég hitti Gógó núna síðustu dagana áður en hún fór, þá lagði ég hendur mínar yfir sárþjáðan líkama hennar og reyndi að ýfa upp fínu þræðina í árunni á henni sem voru farnir að lafa niður af orkuleysi, þetta var erfitt því ég fann svo til með henni að tárin láku niður kinnar mínar og hún opnaði augun, teygði sig í hendina á mér og sagði að sér liði mikið betur, haltu áfram á þessari braut, að hjálpa öðrum og þú veist það.
Elsku Gógó mín, þú gafst meira frá þér en þú fékkst til baka frá öllu sem þú gerðir og þú skilaðir þínum verkum betur en margur hefur reynt, þess vegna átt þú skilið gullsætið á himnum ofan.
Ómar frændi.
--------------------------------------------------------
Elsku Gógó frænka.
Það eru ekki til þau orð sem bæta upp fyrir sáran missi og söknuð við fráfall þitt Gógó mín. Þó svo að ég sé víðs fjarri þá er hjarta mitt og hugur með þér og mig langar til þess að kveðja þig frá þessum heimi og óska þér góðrar ferðar til hins ókunna heims þar sem við munum hittast einn daginn.
Það er sárt að kveðja góðan vin og frænku sem tekin er í burtu frá okkur allt of snemma. Þeir bestu fara ætíð fyrst þó svo að við skiljum ekki alltaf tilganginn, ég trúi því að þín sé meira þörf í heimi þess endalausa.
Ég mun aldrei gleyma þér Gógó mín, ég hef alltaf dáðst að kraftinum, orkunni og bjartsýninni sem geislaði alltaf út frá þér. Það var alltaf svo notalegt að vera í kringum þig, lífið varð svo fallegt og skemmtilegt. Ég kem til með að sakna þess mest að heyra í þínum einlæga, smitandi hlátri er við sátum allar saman að spjalla og spauga með tárin streymandi niður kinnarnar af hlátri.
Elsku mamma, ég finn þinn sársauka og söknuð, þín eina systir er farin frá þér. Kæri Ingi, Eygló, Jón, Solla, Inga Sigga, Svafar, og allir þeir sem voru svo gæfusamir að fá að kynnast henni Gógó, megi Guð styrkja ykkur öll í þessari miklu sorg. Látum minningarnar um Gógó lýsa upp döpur hjörtu okkar því þær eigum við og enginn getur tekið í burtu frá okkur. Þú ert mín hetja Gógó.
Helga frænka og sonur í Bandaríkjunum.
----------------------------------------------------------------
Nú er hún Gógó okkar farin eftir hetjulega sextán ára baráttu við krabbamein.
Hún fór sátt við allt og alla, þakklát fyrir góðu tímana, sem hún átti inn á milli, meðan á baráttunni stóð.
Nú í vor verða liðin 49 ár síðan við útskrifuðumst frá Gagnfræðaskóla Siglufjarðar, og framan af hittumst við minnst einu sinni á ári, en undanfarin 20 ár minnst tvisvar ári. Næst ætluðum við að hittast 17. janúar, en það var eins og Gógó vissi að henni væri ekki ætlað að mæta og stakk upp á að við hittumst í byrjun desember, hvað og við gerðum. Við áttum öll yndislega stund saman, og að því loknu, vitandi að þetta var kveðjustundin, stóð hún upp og kvaddi alla með mikilli reisn. Hún dó á jóladag.
Það er skammt stórra högga á milli, en skólasystir okkar og bezta vinkona Gógóar, Sigríður Jóhannsdóttir, lézt 11. október sl.
Það eru forréttindi að hafa fengið að ganga í gegnum lífið með Gógó. Hún var glæsileg kona, skemmtileg, hörkudugleg og hvers manns hugljúfi.
Við fráfall Gógóar er höggvið stórt skarð í raðir okkar bekkjarsystkinanna, sem aldrei verður fyllt. Hennar er sárt saknað, en minningin um góða stúlku mun ætíð lifa í huga okkar.
Við kveðjum Gógó með þökk fyrir samfylgdina og sendum okkar innilegustu samúðarkveðjur til Inga, barnanna og annarra vandamanna.
Skólasystkinin frá Siglufirði.
------------------------------------------------------
Í mörg ár barðist hún Gógó við krabbameinið. Aldrei hvarflaði að henni uppgjöf. Fyrst kynntist ég henni eftir að hún stofnaði fyrirtækið sitt; Nuddhöndina í Garðabæ. Leyfi mér að fullyrða að hún var snillingur í sínu fagi og glettnisorð mín um Siglfirðinga áttu sér enga stoð í kynnum við hennar hæfni. Eftir 4-5 ár vorum við orðnar það miklar kunningjakonur að ég vissi um draum hennar, París.
Var þá svo heppin að vera framkvæmda- og fararstjóri (Orlof húsmæðra) að ferð til Parísar og eftir miklar fortölur fékk ég hana til að sækja um þátttöku. Ekki var það auðvelt því Ingi hennar og afkomendur gátu ekki komið með. Oft hef ég verið í París en sjaldan séð eins fallegar stjörnur þar og augun hennar uppi við Sacre Coeur með útsýnið yfir Parísarborg. Frá þeim tíma, í öllu hennar sjúkdómsstríði, atvinnurekstri og umhyggju fyrir þeim sem hún þekkti og gaf allt sitt besta, sýndi hún mér einstaka vináttu, sem ég hér þakka og votta fjölskyldu hennar samúð við lát þessarar gæðakonu.
Valg. Bára Guðmundsdóttir, Bolungavík.
----------------------------------------------------
Hafi Gógó mín hjartans þökk fyrir allt og allt og veri hún guði falin um alla eilífð.
Eiginmanni hennar, börnum og fjölskyldum þeirra votta ég mína dýpstu samúð.
Marín Jónsdóttir.
-----------------------------------
mbl.is - 11. janúar 2004
Guðmunda (Gógó) Sigríður Óskarsdóttir
Okkur íbúunum í fjölbýlishúsinu Hrísmóum 1 varð mikið um, þegar við fréttum að húsvörðurinn okkar, hún Gógó, væri látin.
Gógó hefur séð um vörslu hússins okkar mörg undanfarin ár og að halda því hreinu, sem hún gerði af slíkri kostgæfni að til þess var tekið af gestum sem komu og sögðu þetta hús bera af hvað það snerti. Hún var ávallt reiðubúin að veita aðstoð þar sem þess var þörf.
Við vottum Ingimar og hennar fólki innilega samúð.
Íbúarnir Hrísmóum 1